Najgorsze święta w moim życiu

Kłótnie rodziców, samotność, poczucie, że każdy cię ma w dupie, zanikanie tradycji i tego, co w świętach najlepsze... Zamiast cieszyć się tym, co najlepsze, rozpamiętuję i uświadamiam sobie, że już nigdy nic nie będzie tak samo... Czy też ktoś tak ma ?

eh

takie samo - tfu, klawiatura mi połknęła dwie literki :)

źle sie zapowiada

Hej. A jak spędzasz święta ?

nawet nie wiem jak, jutro się okaże

pracoholicy! dac im dwa dni wolnego i już nie mają co ze sobą zrobic!

U mnie też. Chciałabym mieć fajne święta, spędzić je w jakiś niekonwencjonalny sposób, ale nie w tym domu. Moim rodzicom się nic nie chce, szybko idą spać - ogólnie to nudziarze, którzy w dodatku ciągle się kłócą. A w czasie świąt widać najbardziej, że w tym domu zawsze będzie tak samo, toksyczna i zła atmosfera.

Moje tez najgorsze...

Nie jestem pracoholikiem. Sama próbuję ten czas zapełnić czytaniem książek, słuchaniem muzyki, pisaniem i oglądaniem filmów, ale nie ukrywam, że smuci mnie to, że w moim domu brak takiej rodzinnej, ciepłej atmosfery...

chce mi się krzyczeć, ale muszę się opamiać... noc... sąsiedzi...

czemu nie mozemy miec tego, czego chcemy? nie zaslugujemy na to?

Mnie też się chce płakać. Rodzice już dawno poszli spać, siedzę teraz sama w pokoju. I przeżywam to wszystko. Choćby dlatego, że między moimi rodzicami nie ma zgody. Ciągle się kłócą, wyrzucają sobie błędy z przeszłości, a wolny czas sprzyja temu tym bardziej.

a co ja mam powiedziec...moj tata zmarł we wtorek...:(

Już sama nie wiem...Tyle robię, żeby uciszyć te sprzeczki, starałam się przygotować dom, odpowiednie potrawy. Niestety, nie jestem w stanie wplynąć na rodziców.

pieczucha bardzo Ci wpsolczuje trzmaj sie jakos

pieczucha - to wyrazy współczucia, to strasznie przykre, jeśli odchodzi ktoś, kogo się kocha :(

trzymam sie, trzymam przynajmniej sie staram...najgorzej bedzie jutrocprzy sniadaniu:(

Jezeli moge sie wtracic...nie pomozesz rodzicom - cos o tym wiem. i wiem tez jak jest Ci ciezko... p.s moi juz wzieli rozwod.

wiecie co? jakos mi do dzis trudno w to wszystko uwierzyc...mam wrazenie ze tata jest caly czas w szpitalu i jeszcze wroci..:(

Mialam tak samo kiedy moj chlopak zginal w wypadku... wspolczuje Ci bardzo...

Moi też ciągle grożą rozwodem, ale wiem, że tego nie zrobią. Niestety, i tak muszę sobie z tym wszystkim poradzić sama. Nie mam nikogo, komu mogłabym się wypłakać. Bo tak jest zawsze, niezależnie od dnia. Ta wzajemna niechęć, brak miłości i pustka, której nie da się zapełnić nawet najpiękniejszą pasją.

do offerma: pytasz o wiek mojego Taty?

Piechucha - życzę Ci dużo siły i wiary, żebyś mogła na nowo się odnaleźć. Twój tata nadal będzie z wami duchem.

Szklistaa...dzięki. Czas leczy rany, przetrwac swieta...potem pogrzeb i chyba bedzie lepiej..."chyba":(

Może w przyszłym roku będzie lepiej ?

55...

Bedzie lepiej dziewczyny, musi byc..bynajmniej ja w to wierze. Trzeba byc silnym i sie nie zalamywac- to trudne ale nie wolno sie poddawac tak latwo.

Ja zawsze wierzę, że kiedyś będzie inaczej. Że będę miała chłopaka i przyjaciół, a rodzice w końcu się pogodzą na dobre...

Szklistaa..wierz w to z całego serca a zobaczysz ze jeszcze bedziesz szczesliwa:)