Dopadły mnie wyrzuty sumienia.

Boję się, że jestem złym człowiekiem. Dni takie jak ten zmuszają do refleksji, rachunku sumienia. Gdyby ktoś spytał mnie, jaki jest najgorszy uczynek, który kiedykolwiek popełniłam, to bez chwili zawahania powiedziałabym, że było to odmówienie chleba proszącemu. Pewnego dnia do sklepu spozywczego, w ktorym pracowałam przyszla staruszka, ktora poprosiła o bochenek chleba. Szefowa kilka miesięcy przed tym wydarzeniem zabraonila mi dawania za darmo towaru proszącym, ktorzy nie mają czym zapłacić. Ja młoda, tal beznadziejnie głupia, tego chelba jej nie dalam, powiedzialam, że nie wolno mi... Boże, gdybyście wiedzieli, jak bradzo załuję, że tak postąpiłam... Nie moge zapomnieć o tamtym wydarzeniu, to co jakiś czas wraca. Mam straszne wyrzuty sumienia. Powinnam się z tego wyspowiadać? Uważacie, że zasługuję na potępienie? Boję się, że to kiedyś do mnie wróci.

wredne dewianckie sumienie zawsze się odezwie sumienie to zbok!!

Nie powinnas mieć wyrzutów sumienia! Ale od teraz próbuj pomagać potrzebującym. Pozdrawiam

Czy moglibyście się wypowiedzieć? Wstydzę się powiedzieć o tym bliskim, znajomym... Muszę o tym pogadać...

Bazienka - może to głupio zabrzmi, ale wtedy o tym nie pomyślałam. Dopiero jak wyszła, uświadomiłam sobie, co zrobiłam.