Nie rozpaczam , nie jestem w zalobie.....

Pozwole sobie przytoczyc cytat z blogu , ktory wlasnie przeczytalam . Ktos wyjal mi te slowa z ust....... Z całym szacunkiem dla ofiar.Jako ludzi.Nie podoba mi się wznoszenie kogokolwiek na piedestał.Każdy z nich był równy.Był człowiekiem.Zginął straszną śmiercią.Śmiercią nieoczekiwaną,co wg mnie pogłębia ból osieroconych dzieci i pozostawionych rodzin i przyjaciół.Nie rozpaczam.Nie jestem w żałobie.Dla mnie nic się nie zmieniło.Każdy z nas jest tylko błyśnięciem w całej tej rzeczywistości.Każdy kiedyś odejdzie.Nie róbmy szopki.Jasne.Szacunek się należy.Każdemu.Nie tylko tzw. głowie państwa.I nie tylko tym zidentyfikowanym.Ale nie można wywoływać takiej paniki.Na świecie codziennie giną ludzie.I jakoś nie ma to takiego oddzwięku.Tragedia.Nic się nie zmieniło.I nie ma ludzi niezastąpionych.I dziwne jest to nagłe poczucie patriotyzmu,gdy na co dzień depcze się barwy narodowe i wyśmiewa prezydenta za niski wzrost a pierwsza damę nazywa się "czarownicą".

Widzisz, ja też nie rozpaczam, ale jako Polka jednak przeżywam i jest mi smutno. Trudno, prymitywny instynkt stadny, czy nazywaj to jak chcesz. A popłakać się, owszem, popłakałam... jak przeczytałam artykuł o jednej ze stewardess.