Wiersz Isabel Marcinkiewicz poswiecony tragedii katynskiej- pochylmy glowy.

Strach, smutek, przerażenie, dreszcze Potrafiące w jedną krótką chwilę odmienić Nas Polaków stojących w Obliczu Pana... Potrafimy dumnie marzyć o pokoju, Potrafimy pięknie mówić o Wolności, Chcielibyśmy zawsze trzymać się za dłonie Nie potrafiąc... Choć próbując... Jak zrozumieć...??? Drzewa tych Katyńskich lasów - Pamiętają - od lat wielu. Teraz znowu obserwują... dziś zginęło ich znów wielu... Wietrze krzyknij "DO APELU"! Niechaj staną WIELCY LUDZIE, których serca krwią i bielą Pozostali tam na zawsze... Pozostaną w nas na zawsze... Pozostając w nas na zawsze... PANIE PREZYDENCIE... http://www.pardon.pl/artykul/11352/isabel_napisala_wiersz_o_tragedii