ehhh nie moge sobie poradzić

Hej wiem ze takich tematów już wiele było ale zrozumcie musze to napisać i sie wygadać. Wiec mam teraz 21 lat. Marka poznałam bedąc w2 liceum. Byliśmy nie rozłączni. Przeżyliśmy wszystko razem. Wakacje , testy ciążowe, wspólne problemy, wspólne mieszkanie razem itp MIŁOŚĆ! Nasze mamy sie do dziś przyjaźnią. Byłam z nim 4 lata zawsze sobie mówiliśmy że trafilismy na siebie i już na zawsze razem. jednak po półtora roku związku gdy odeszłam z liceum (on był w technikum w tej samej szkole) wszystko sie popsuło. zerwaliśmy na rok. Ja byłam z innym ,on nie. On walczył o mnie. Po roku wróciłam do niego bo przez ten cały roczny związek płakałam po nocach moja teśknota za nim była wieksza. Gdy wróciłam do niego zamieszkaliśmy razem w kawalerce. Jednak ta dorosłość nas przerosła. Kłutnie płacz staliśmy sie 2 lokatorami. Odeszłam od niego po roki. On wrócił do domu ja przeprowadziłam sie aby nie myśleć. Spotkałam bardzo szybko nowego wspaniałego faceta który mi pomaga we wszystkim ,jest dojrzalszy. Po mies.już z nim byłam i przez pierwsze 4 mies nie myślałam o Marku. Jednak teraz codziennnie myśle o nim w nocy tuląc sie do Marcina. Pomaga on mi zapomnieć ale nie moge:( nie wiem co mam robić czy zainwestować w nowy związek. Czy przez to że płacze tesknie za MArkiem oznacza że to żeczywiście jest ten na wieki i powinnam wrócić. Marek napisał mi list w walentynki iż on czeka i wierzy że znowu po roku do niego wróce i mnie kocha i wierzy ze dojrzeje do wspólnej przyszłości, że chodzi do psychologa itp. Jego mama spotyka sie z moja i prosi mnie abym sie do MArka nie odzywala bo cieżko mu sie pozbierać i bierze jakieś leki. Kurde jak mi cieżko. Czy ktoś miał podobną sytuacje i umie mi odp. Co jest grane.:( Przepraszam za moje jeczenie ale nie radze sobie a nie chce rozmową meczyć mojego Marcina. dziekuje z góry za odp i przeczytanie mojego tematu

widzę, że polska gramatyka również cię przerasta :(

ja ponad 2 lata zbierałam się po byłym choć byłam krotko z nim. cierpiałam nie chciałam już żyć bardzo męczyłam się.poznałam innego chłopaka i wreszcie ból zniknął. wtedy tamten zaczął mnie ranić ja lepsza tez nie byłam nas związek rozpadł się po ponad 2 latach nie cale 2 miesiące po oświadczynach jego.teraz od roku on chce wrócić a ja już nie potrafię;/ ranie go choć fajny z niego facet. zerwałam z nim kontakt bo usprawiedliwiam się ze kiedyś zapomni i cierpieć nie będzie bez ze mnie. choć on tez powiedział ze będzie czekać i nie chce innej.uważam ze lepiej o przeszłości zapomnieć żyć dalej.nikogo do niczego nie da się zmusić a ty jak byś miała z nim być to byś była. z drugiej strony ja nie płacze za byłym ja uważam ze lepiej uciec nic walczyć;/ by mniej cierpieć lub zastępstwo nowe znaleźć;/