szukam przyjaciela

Olu pociesz się,że ja jestem przewlekle i nieuleczalnie chory. Od 16 lat. I żyję :)

nie pociesza mnie to Piotrze, współczuję. To co mam, też już będzie mi raczej do końca życia towarzyszyć, mogę tylko podleczać. Nie, no ja nie panikuję, Inni mają gorzej i zawsze o tym wiedziałam, wiem i wiedzieć będę. Tylko mnie to wnerwia, że efektów póki co brak. Mariusz, zgłoszę się do Ciebie, będąc nad morzem z foremkami, grabkami, wiaderkami, sitkiem, łopatką itd :D

I koparką taką na korbkę :)

A, to już mam nadzieję, że Mariusz posiada :D

Doooobra! Już nie mogę się doczekać! Ale będzie ubaw :D

No jasne! :) Won do wody i w ogóle mi nie wychodzić. Po co się przyjeżdża nad morze? :)

Hahahahaha! Na ochotnika mogę siedzieć w wodzie i prawie wcale się nie wtrącać w budowanie arcydzieła na piasku :D:D:D

I delfinka dmuchanego :)

O jaaaaa! Ale Wy o mnie dbacie :D A mogę liczyć na przejażdżkę na bananie? :D Tak w ogóle o mało raz się nie utopiłam w Bałtyku jakieś 8 lat temu. Tylko dzięki temu, że naprawdę świetnie pływam i jeszcze wtedy miałam kondycję, wyszłam z tego cało :( Wpadłam w jakieś prądy zwrotne, masakra.

Ale ja nie chcę przejażdżki na Tolku :D

Przystojny był przecież... :D:D:D

Hehehe... powstrzymam się lepiej od napisania tego, co mi przyszło do głowy :D

Jak to pan majster do Jasia mawiał? "Takie niedomówienie..." :D

Tak, tak. Dzieci mogą to czytać, więc... :D

Nie wiem czy Tolek chciałby jeździć na bananie... :D

Otóż właśnie :) http://demotivatorsblog.com/wp-content/uploads/2009/10/CatSnipers.jpg Seria militaria.

Co też się stało, że blokada przepuściła ten obrazek? :) Noo właśnie :D

Cześć wszystkim. Olu, WeWo współczuję problemów ze zdrowiem i się dopisuję do nich..

Witaj Basiu.

Cześć Basiu. Co nas nie zabije to nas umocni :)

Chcę w to wierzyć. Wciąż jeszcze nie ten etap..

To nie jest kwestia wiary, to uniwersalna prawda.

Olu, na pewno. tylko stąd nie widać..

Ale notorycznym zamartwianiem się sytuacji Basiu nie poprawisz.

Wystarczy szerzej otworzyć oczy, lub spojrzeć pod innym kątem... albo otrzeć się o śmierć i zrozumieć jak kruche jest nasze życie i jak bardzo go nie doceniamy... a przecież w mgnieniu oka można je stracić.

Piotrze, także masz rację - ale ja wysiadłam. Parę lat próbowałam z różnym skutkiem i w końcu nastąpił krach. Zaplątałam się w swoich problemach i stąd ta rozpacz

Basia, to dla Ciebie. Specjalnie dla Ciebie :) http://www.youtube.com/watch?v=w2XL2rz04pU

Witaj, Mariuszu. Olu, nie sprzeciwiam się..

Z tą rozpaczą chyba jeszcze nie tak. Rozpacz to koniec nadziei, brak wyjścia itp. Ty jeszcze szukasz, choć może metody dobierasz nieszczęśliwie. Ugotowałaś coś ostatnio?

Olu - dziękuję.. może aż tak blisko nie byłam, choć mogłam się nie obudzić z narkozy Piotrze - nie gotuję..