szukam wiersza pt. królowa bałaganiara, ma ktoś?

a w google trudno jest wpisać? Za siódmą górą stał zamek stary - zamek królowej Bałaganiary. W zamku okropny był nieporządek: zwalona wieża, ogród bez grządek. Kwiaty sadzono w kącie kredensu.. Wszystko bez ładu, wszystko bez sensu! Ciągle tam słychać było okrzyki: - Gdzie są królowej nowe kolczyki? Gdzie suknia nowa? Suknia na drzewie, ale dlaczego? Tego nikt nie wie. - Gdzie są klejnoty? - Gdzie jest korona? A królowa zamyślona, a królowa roztrzepana ao wieczora aż do rana tak wołała do swych dam: - Ja nic nie wiem! Co mi tam! Każdy biegał rad nie rad, damy dworu, rycesz, kat. Każdy jęczał cały dzień, a najbardziej chyba CIEŃ. Bardzo wierny czarny Cień, wierny w nocy, wierny w dzień. Po pałacu wraz z królową zawsze chodził. Daje słowo! Po ogrodzie, po krużgankach od wieczora aż do ranka. Lecz ostatnio nieboraczek, coraz częściej chlipie, płacze i tak mówi: - Królowa nigdy nie ma grzebienia, nie czesze włosów swoich i Cienia. A gdy ją pyta któraś z dam: - Gdzie grzebień? mówi: - Co mi tam! Butów królowa nigdy nie wiąże, nie robi kokard z długich wstążek, wciąż się coś za nią ciągnie, wlecze... a to na cieniu widać przecież! Wśród róż królowa na skróty chodzi a mnie to kłuje, a mnie to szkodzi! Królowo, ściężką trzeba chodzić. - A co mi tam! Co mnie to obchodzi! Aż wreszcie nadszedł taki dzień, że od królowej uciekł Cień. Uciekł z pałacu, no i już, i usnął koło klombu róż. A w pałacu w sądny dzień. - Gdzie jest Cień? Królewski Cień? Królowa krzyczy tak do kata: - Kacie! Złotego dam dukata! Mów - nie widziałeś mego Cienia? Możeś go wtrącił do więzienia? Może w ciemnicy lub na wieży mój Cień nieszczęsny cicho leży? Po kraju rozesłano gońców. Szukają w cieniu, szukają w słońcu. Tamci z zapałem, ci od niechcenia, lecz nigdzie, nigdzie nie ma Cienia. A królową boli głowa. Na dwór wyszła więc królowa, by zaczerpnąć wreszcie tchu. Chodzi tam i chodzi tu... Już gwiazdy błyszczą ponad zamkiem, zaspany duch sunie krużgankiem, a tuż przy klombie, pod krzakiem róż czarny Cień siedzi. Zbudził się już i smutno, i najsmutniej gra coś na cieniu lutni. Królowa woła: - Cieniu wróć! I załamuje ręce. - Nie chcę być sama! Wracaj więc do zamku jak najprędzej! Cień mają przecież wszyscy wokoło: kwiaty, drzewa i liście, i dama dworu w krynolinie swój cień ma oczywiście. Cień ma pasterka, rycerz, kat a nie ma go królowa?! Ach, Cieniu, wróc! Pod krzakiem róż, już dłużej się nie chowaj! Uczeszę włosy i ty też, zawiąże wstążki, jeśli chcesz i pobiegniemy znów po schodach! Cień myślał, myślał i rzekł: - Zgoda. I w pałacu dziś od rana już królowa uczesana złotą szczotką i grzebieniem, Cień czesany szczotki cieniem podskakuje, śiewa ciągle. Nic się za nim już nie ciągnie, zawiązane ma bucki, świeżą suknię, dwa kolczyki.. - Ej, królowo, a klejnoty? - Leżą w skrzyni, oczywiście! A Cień śmieje się cieniście."

dzięki. wpisywałam w google ale same ksiegarnie mi wyskakiwaly