Znalazłam siłę by go zostawić.

W końcu dałam radę... po tylu szansach które mu dałam, on zmarnował kolejną. Ja wiem, że za dużo wymagam. W końcu co za normalny człowiek w tych czasach jest w stanie być szczerym, słownym, lojalnym i godnym zaufania. Wystawiłam go na próbę... I okłamał kolejny raz... Wiem że chodziło toraz na prawde o drobnostkę ale nawet i w tej sprawie mnie okłamał. A wsześniej przysięgał, że już nigdy nigdy tego nei zrobi, że dla niego jestem najważniejsza i moje szczęście jest najważniejsze. I z takim ironicznym uśmiechem wspominam jak go poznałam. Ideał, chodzący ideał. Z zasadami, moralnością, której brakuje w tym całym bagnie z gównna. Nie okłamie, nie zrani, nie zrobi nic przeciwko mnie. "Szczerość i zaufanie to podstawa związku" sam mówił. A ja głupia pinda tak jak każda myślałam "Ale on jest inny!". Tak jak każda z nas... ale facet to prosta maszyna. Prosta i fałszywa... I w końcu znalazłam siłę by to skończyć... i zdania nie cofnę... choć tak bardzo to boli i tak bardzo go kocham. Szacunek do siebie jest ważniejszy...

no i dobrze zrobiłaś. Tak trzymaj. Twoje życie będzie teraz lepsze, a facetów mnóstwo na tym świecie:)

Szacunek do siebie przede wszystkim, masz rację. Nie ma sensu być z kimś, kto nas perfidnie okłamuje i bawi się naszymi uczuciami.

gratuluje podjętej decyzji masz rację jeśli ktoś nie szanuje siebie to nie może wymagać tego od innych trzymaj się za tydzień miesiąc ból będzie mniejszy a Ty zaczniesz żyć swoim życiem