Fantazjowanie- normalne czy chorobliwe?

Od zawsze lubiłam fantazjować, odkąd pamietam kładłam się do łózka i wyobrażałam sobie różne rzeczy (nie jakieś marzenia erotyczne, tylko np. myślałam jakby to było, gdybym była popularną aktorką albo gdybym wyjechała za granicę i wszyscy mnie podziwiali hehe). Ok 2 lata temu skończyło się moje wesołe życie, skończyłam liceum i zaczęła się dorosłość. Rozstałam się z chłopakiem i przez długi czas byłam ciągle smutna, ciągle samotna. W tym czasie coraz częściej odpływałam w świat marzeń i tak mi już zostało. Prawie codziennie przed snem i po przebudzeniu rano przez jakieś 15, może 20 min marzę sobie o byciu podziwianą, o księciu z bajki, o miłości. Zdarza mi się też odpłynąć w ciągu dnia. Np nie mam co robić, albo długo jadę autobusem, stoję w korku i jestem w lepszym świecie. Zaznaczę, że zazwyczaj te marzenia są podobne, mam ułożony taki scenariusz, postacie.. Powiedzcie mi, czy to jest normalne? Czy to jest reakcja na brak miłości w życiu, samotność?

jesteś ostro walnięta

właśnie, ze bardzo dobrze robisz :) marzenia się spełnianją, a ty niechcący przyciagasz do siebie właściwe sytuacje. Nie przestawaj marzyć!

może ktoś jeszcze?

nie widze w tym nic dziwnego. Ja sobie wyobrazam ze wygrałem w lotto i jak by to wplyneło na moje zycie. Zadko kupuje losy bo tak naprawde szanse na wygrana sa zadne ,ale lubie sie odciac od rzeczywistosci i pomarzyc sobie.

o wygranej w lotto też sobie marzę, zwłaszcza jak wszędzie trąbią o kumulacji

Pomarzyc dobra rzecz :) Też czasami tak sobie odpływam :) Coż nam pozostało w tej szarej rzeczywistości ;)