MŁODE DZIEWCZYNY POSŁUCHAJCIE MOJEJ HISTORII MIŁOSNEJ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Zawsze byłam zakompleksiona i uważałam się za bardzo brzydką i grubą dziewczynę. Jako że nikt się mna specjalnie nie interesował to byłam w ciągłej depresji i rozpaczy, ciągle marzyłam o miłości i uważałam, że nigdy nie będę miała na nią szans. Pewnego razu na małej imprezie domowej trochę wypiłam i poznałam chłopaka, który też był juz po paru głębszych - o dziwo zaczęliśmy się spotykać. Miałam wtedy 16 lat i byłam w nim zakochana po uszy, chociaż był bardzo przeciętny i dość prostacki - dużo pił, palił, był leniwy. Moi rodzice i brat to widzieli i nie akceptowali mojego faceta, Darka. Rodzice nawet kazali mi sie z nim przestać widywać. To trwało ponad rok a my byliśmy razem, nie raz zdarzyło się że darek mnie uderzył albo popchnął bo był pijany - raz mój ojciec to widział i zrobił taką awanturę przed blokiem - odepchnął Darka i kazał mu zniknąć z mojego życia. Przez kilka dni się nie widzieliśmy, płakałam i tęskniłam, bałam się, że do końca życia zostane sama. Potajemnie spotykałam się z Darkiem, i pare razy uprawialiśmy seks bez zabezpieczenia bo uznaliśmy, że nie można nas rozdzielić. Zaszłam w ciąże, moi rodzice uznali że zrobiliśmy dziecko specjalnie by nie dało się nas rozdzielić. W wieku 18 lat wyszłam za niego za mąż - nie byłam z tego powodu wielce szczęśliwa, ale rodzice uznali że sama sobie wybrałam taki los. Oczywiście później tego żałowałam bo wiedziałam, że jestem z Darkiem tylko dlatego, że nikt inny mnie nie chciał. Później urodzilam dziecko, trochę dojrzałam psychicznie, zaczełam bardziej dbać o siebie, siłownia i te sparwy, schudłam, zmieniłam swój wygląd. Nagle okazało się że na każdej imprezie ktoś mnie zarywa, okazało się że wielu facetów chciało by być ze mną w normalnym , a nie patologicznym związku - ale już było za późno - byłam żoną i matką, na dodatek nie skończyłam szkoły - rzuciłam ją przez dziecko. Jestem z mężczyzną którego nie kocham, czuje że ten związek może pociągnąć jeszcze pare lat i skończy się rozwodem. Jedyne co daje mi szczęście w życiu to moja córka - jest wspaniała i kochana, ale boje się, że będzie wychowywać się w nieciekawym świecie pozbawionym miłości.

Jesteś jeszcze bardzo młoda i możesz zrobić ze swoim życiem wszystko. Rodzice napewno ci pomogą, wiedzą, że popełniłaś błąd. Takich historii jest ostatnio całkiem sporo

ciezko mi decydowac za moje dziecko, bo nie wiem co bedzie dla niej lepsze...

nie poddawaj sie to ty masz yc szczesliwa, a jak nie edziesz szczesliwa to dziecko tez nie bedzie..

sobie jestes winna :(

Dziecko wychowywane w rodzinie bez miłości nie będzie szczęśliwe. Pomysl o rozwodzie jak najszybciej.

a nie lepiej zeby wychowywalo sie z ojcem?

moj syn tez wychowuje sie bez swojego ojca(jestem z facetem ktorego kocham:) a sam moj syn twierdzi ze nie chce z nim wcale rozmawiac

po co ma sie kobieta tak meczyc,zawsze moze wybrac jak chce zyc

sama jestes sobie winna. jak mozna sadzic i to majac 16 lat, ze trzeba byc z pierwszym lepszym, ktory cie zechce, bo juz nikogo innego nie bedzie?! :D przeciez to normalne, ze w wieku 16 lat nie jest sie jeszcze wyrobionym. poza tym, w wieku 16-18 lat praktycznie jest sie jeszcze podlotkiem, a ty juz sie spieszylas ze wszystkim

Kiedyś powiesz swojej córce jaka była sytuacja nie będzie mieć do Ciebie żalu o to a jeśli zostaniesz w tym patologicznym małżeństwie będziesz żałować a dziecko będzie nieszczęśliwe

slowo historii milosnej powinno byc w ' ' :/