Zostałam odrzucona przez eksa

Kilka lat temu rozsypało się moje małżeństwo, nie ukrywam, że z mojej winy. Facet najzwyczajniej w świecie spakował się i wyprowadził się ode mnie, zażądał rozwodu i był rozwód. Cóż, ja kilka lat później wyszłam za mąż, ponownie się rozwiodłam. Nie myślcie sobie oczywiście, że jestem jakąś "femme fatal", tylko pierwsze małżeństwo rozpadło się wyłącznie z mojej winy. Stosunkowo niedawno coś mnie uderzyło, nie wiem czy to uczucie, czy może wspomnienia. Wiedziałam, że pierwszy mąż jest samotny i chciałam coś z nim odbudować. Kilka razy go odwiedziłam, rozmawialiśmy, było nawet przyjemnie (bez głupich skojarzeń proszę) i ... za którymś razem zapytał czy ja na coś liczę. Zwykle mówił niewiele, ale właśnie tego dnia wręcz mnie obraził w "grzeczny sposób". Powiedział dyplomatycznym językiem co myśli o powrocie, że robi to od razu bo nie chce sprawiać przykrości i wykluczył możliwość wspólnej przyszłości. Nie myślcie, że jakoś mnie obraził głupim porównaniem, najbardziej przykre dla mnie słowa były takie, że łączy nas tylko dziecko. Trochę się zdenerwowałam, ale nic mu nie powiedziałam, chyba trzasnęłam drzwiami i wyszłam. Nie wiem co mam zrobić. Chyba trochę się na mnie odegrał. Czuje się skopana, czasami mam ochotę pójść i wręcz go błagać o przebaczenie, ale on jest taki lodowaty, że nie zrobiłoby to pewnie na nim wrażenia. Jestem atrakcyjna i wykształcona, mam dobrą pracę, ale czuję, że przegrałam moje życie. Też miałyście coś takiego, że chciałyście powrotu do byłego? Może to przechodzi?

Czasami jest mi tak smutno ze klade noge na noge i zamykam lodowke spiewajac przy tym hymn unii Europejskiej

mam tak samo facet do ktorego chcialabym wrocic(bylismy ze soba prawie 4 lata) nie chce powrotu. ja mam ciagle nadzieje...