Zbyt zazdrosny facet??

Jestem z facetem już 5 lat. Zdarzały nam się mniejsze lub większe spięcia wynikające z tego, że mój chłopak jest zazdrosny, a ja lubię się czasem dobrze pobawić bez niego w towarzystwie moich koleżanek. Doszło nawet do tego, że kiedyś rozstaliśmy się na 3 miesiące, ponieważ ja wyjechałam na studia do miasta oddalone od mojego rodzinnego 170 km i czasami zdarzało mi się wyjść na jakąś studencką imprezę. On twierdził, że na pewno zadaje się na nich z jakimiś facetami. Przy pisaniu sms'ów do znajomych lub co gorsze na gg od razu były jakieś podejrzenia. Na 3 roku studiów po tych 3 miesiącach zamieszkaliśmy razem, bo on nie puści mnie już samej. No i się zaczęło, że mam nieodpowiednich znajomych, że spotykam się z moją koleżanką, która jest lesbijką, że zostawiam go czasem samego i wychodzę ze znajomymi na piwo. Kłótnie przychodziły i odchodziły. Kiedyś bardzo zależało mi, żeby iść na koncert. Oczywiście zaczęły się problemy, że to przecież Post i on nie pójdzie. Poszłam sama, zła jak osa, a on był wściekły, że imprezuje w tym okresie. Tam spotkałam chłopaka, z którym trochę potańczyłam i pogadałam, nie ukrywając że mam kogoś. na drugi dzień dostałam od niego sms'a. Wziął nr od naszej wspólnej znajomej.Oglądaliśmy wtedy z moim mężczyzną film. No i ja trzymając kom w widocznym dla nas obojga miejscu zaczęlam czytac tę wiadomość.Mój miły wpadł w szał, możecie się domyślić o co. Tak zaczął się tydzień żarcia. Po czym znowu się uspokoiło. Doceniał to, że prałam, sprzątałam, gotowałam. Nie wychodziłam dużo, najczęściej z nim, ale mój facet stał się bardziej podejrzliwy.W końcu wyprowadził się z powrotem, bo straciła pracę, a ja i tak niedługo kończę, więc zjadę za chwilę do naszego rodzinnego miasta, ale dziś znów mi zrobił jazdę i o co?! o to, że siedziałam koleżanki i nie odebrałam od niego tel pisząc, że zadzwonię później i znowu podejrzenia... ja już chyba mam tego powoli dość. Dobrze mi z nim, mamy wspólne plany i marzenia, ale zaczynam mieć tego coraz bardziej dość!!!! I czasami rzeczywiście mam ochotę zrobić skok w bok, bo czym bardziej on mnie męczy tym bardziej się nad tym wszystkim zastanawiam. Co sądzicie na ten temat? Czy miał ktos z was podobną sytuację?