Nic dobrego mnie nie czeka...

Mam 22 lat i nie widzę już nadziei. Nikomu na mnie nie zależy...

czemu tak uwazasz

Bo jestem samotna i nikt mnie nie wspiera.Zawaliłam studia, jestem nikim. Nie mam po co żyć, bo jestem za wrażliwa na te czasy.

czyno Bardzo mi przykro, ze ktos w tak mlodym wieku, przekresla juz wszystko. Nie ma juz nigdzie ziarna radosci? Co ze studiami? Chcesz rzeczywiscie studiowac? Czego chcesz i co zadowoliloby cie?

Mam już dosyć. Powinnam już dawno umrzeć....

Jak bym widziala siebie 2 lata temu...nie mialam faceta,ciagle dostawalam kopa od nich, niczego mi nie brakowalo,jedne studia zawalilam,kolezanki zaczely wychodzic za maz lub zaczely wyjezdzac za granice,dzieci i te sprawy...myslalam tak samo jak Ty,,,jestem samotna,bez faceta,bez studiow...i nic mnie juz nie czeka :( jednak potem dostalam propozycje wyjazdu do Anglii i tu poznalam swoja najwieksza milosc swojego zycia,4 miechy temu urodzilam synka,jestem szczesliwa wiec i na pewno do Ciebie zawita szczescie,gwarantuje

do Anglii? co umiesz robic? moglabys opiekowac sie dzieckiem?

Chcę studiować, to nie jest to, że wybrałam zly kierunek. Chodzi raczej o to, że od liceum czułam się gorsza od innych ludzi, na studiach nie potrafiłam się zintegrować i choć nie miałam złych ocen, to ten brak kontaktu z ludźmi nie motywował mnie.

murphy Potega podswiadomosci. Przez 6 lat bylam nikim, kazdy sie ze mne smial, ponizal. Az zaczelam stosowac proste prawa opisane w tej ksiazce i pomoglo. Dzis nikt nie uwierzylby, ze to ja bylam ta najbrzydsza i najbardziej beznadziejna w szkole. Jestem kims, bo sama sobie to wmowilam. I tak sie stalo. Uwierzylam ja, uwierzyli wszyscy.

Ja mam 28 i wszyscy mnie kochaja! uzalaj sie dalej to na pewno cos zmienisz!

Ja to wszystko przeżywałam, bo jestem cholernie ambitna, nie chcę tego życia przegrać.

Ciągle mam ze sobą problemy, widzę tylko śmierć i nicość.

Po co w ogóle żyję ? Jestem przecież nikim !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Czemu mi nikt nie powie, że jest inaczej ?

Boże, pomóżcie mi ludzie...Dlaczego każdy ma mnie w dupie ?

jakbym siebie czytała

ja tez zawsze czułam sie gorsza od wszystkich,a wszystko to przez dziecinstwo i tak sie bedzie za man ciagnac do konca zycia..

Słuchaj, naprawde nie mów tak że chcesz umrzec, to okropne, nie można tak pod żadnym pozorem mówić. Na pewno za jakis czas w Twoim życiu się poukłada, ale musisz koniecznie zacząć myśleć pozytywnie.

Mój księcio wyjechał do Anglii, tam jest szczęśliwy, a ja żyję tylko z dnia na dzień w poczuciu, że już nic w życiu nie będzie tak piękne jak za jego czasów.

Dzięki za słowa optymizmu, ale wszystko się zawaliło. Czuję się straszliwie niedoceniana, jak nieudacznik. Żyję w cieniu innych i mam wrażenie, że jestem mniej utalentowana literacko, plastycznie.

A mam na tym punkcie bzika, bo jak żyć, to tylko jako artystka, w sposób nieprzeciętny.

A mam na tym punkcie bzika, bo jak żyć, to tylko jako artystka, w sposób nieprzeciętny. no cóż, może trochę przesadzasz po prostu:O

Może i tak. Co mam zrobić, że dobija mnie codzienność ? Poczucie, że jestem nikim, choć chciałabym być kimś ?

NIe wiem, może zacznij najpierw żyć w sposób przeciętny (co nie oznacza gorszy) jak większość ludzi. Poszukaj jakiejś pracy, może zapisz się gdzieś, zaczniesz zawierać nowe znajomości itp

Cały czas to robię, ale jestem zbyt nieśmiała. Poszłam do pracy, to mnie wylali, bo byłam zbyt aspołeczna. Na uczelni wzięłam dziekankę i teraz siedzę w domu. Czasem chodzę na warsztaty, ale tam i tak przegrywam z bardziej utalentowanymi od siebie. W ich gronie jest moja przyjaciółka, więc przeżywam to, że jestem mniej lubiana.

a myślałaś o jakimś psychologu? Co to była za praca że się wylali bo byłaś aspołeczna? na serio taki właśnie był powód?

Pracowałam jako hostessa, tam liczy się kontakt z ludźmi, a ja miałam z tym problemy. Podobno byłam bierna, nie zachęcałam klientów. O psychologu myślałam, ale do tej pory zawsze trafiałam na takich, którzy mi nie potrafili pomóc.

Dlatego tak sobie myślę, że nie mam powodów, żeby żyć. Czy nie lepiej byłoby umrzeć, skoro zawsze się będzie tą z drugiego planu ?

po pierwsze skąd wiesz że zawsze? po drugie nie można tak mówić:O TAkie gadanie, założę się że w sytuacji zagrożenia życia prosiłabyś o jakikolwiek ratunek:O Też wiele razy narzekam na swoją sytuację życiową. Nie mogę znaleźć dobrej pracy, nie mam faceta, spotykam samych idiotów na swojej drodze. Ale nigdy przenigdy nie myślalabym tak jak Ty, kocham życie i wierzę a wręcz jestem pewna że będzie kiedyś dobrze. Jeśli nie psycholog, to może psychiatra, sama nie wiem, na pewno w Twoich okolicach byłby jakis dobry specjalista. Jeśli na serio myślisz tak jak piszesz, to muszę przyznać że nieciekawie jest z Tobą pod względem podejścia:O Jeśli to jest depresja to natychmiast trzeba to leczyć bo lepiej samo nie będzie.

Tak, to chyba depresja. Mam okropne zmiany nastrojów, potrafię być wybuchowa. Mam stany lękowe, boję się krytyki.