Poradzcie mi cos! co mam robic?

zawsze mialam "problemy " z facetami, jestem raczej atrakcyjna dziewczyna, nigdy nie narzekalam na brak zainteresowania, ale po jednym nieudanym zwiazku, kiedy to znalazlam sie w szpitalu i dlugo nie moglam dojsc do siebie, zamknelam sie na facetow. Po prostu nauczylam sie zyc sama, byc sobie sterem i okretem, jestem cholernie samodzielna i dobrze zorganizowana, nastawilam sie raczej na wlasny rozwoj, na skonczenie studiow, dobrze sie bawilam, imprezy, jakis seks przelotny itp czasem tylko bylo mi smutno, kiedy znajomi pytali kiedy sie ustatkuje, kiedy z kims bede, bo ja wiecznie sama albo jakies romanse. Poznawalam duzo facetow, ale zawsze nic z tego nie wychodzilo, bo byli to playboye, zonaci, zajeci, kryminalisci (!!!), szukalam po prostu w nich mojego bylego. Oststnio przypadkowo poznalam faceta, ktory zupelnie przeczy mojemu "idealowi". Jesli chodzi o wyglad to nie jest jakis zly: wysoki, dobrze zbudowany, twarz srednia tzn ma duzy nos i troche mu uszy odstaja, ale za to ma genilane poczucie humoru, jest zaradny, taki dobry material na meza. On by bardzo chcial czegos wiecej, ale ja sie boje, ja nie umiem chyba z kims byc, co mam robic? dac mu szanse?

po prostu widzielismy sie dopiero 2 razy w zyciu: tzn pierwszy raz na imprezie, gdzie sie poznalismy, a w czoraj mielismy pierwsza "randke" z mojej strony nie zaiskrzylo, tzn ze nie zakochalam sie w nim i tak sie zastanawiam czy uczucie moze jeszcze przyjsc? zreszta zakochana to ja bylam tylko raz w zyciu, 5 lat temu w moim bylym ;/

za miesiac wyjezdzam na sezon za granice dorobic, powiedzialam mu juz o tym on chce sie jeszcze ze mna spotykac poki bede w polsce, chce mnie blizej poznac a ja nie wiem co robic chciclabym sie w nim zakochac, nawet nie wiecie jak bardzo bo to jest facet, ktory wiem ze by mi nieba przychyli, widac po nim ze jest dobry, a ja wlasnie wole tych "zlych" z drugiej strony wiem ze ten "zly" nigdy nie zapewni mi tego o czym marze, czyli cieplej, kochajacej sie rodziny, wiec moze warto zaryzykowac?

dodam ze ja mam 24 lata a on 26 lat w tym roku skonczylam studia i warto by sie zastanowic co dalej

sztuka wyboru polega na racjonalnym myśleniu i działaniu. kwestie osobowe czyli to co tak naprawdę byś chciała a z tego co czytam przeszkadzaja ci te uszy i nos to inna kwestia. pomijajac miłość i twoją bujna przeszłość... jak ludzie maja ci doradzić to twoje życie, podajesz kilka zdań i na podstawie tych informacji ma sie rozegrac za albo przeciw. twoje życie twoje decyzje. powodzeniazyczę

dziekuje za odpowiedz chodzi mi o to czy jest mozliwe ze uczucie przyjdzie z czasem? ze jak go blizej poznam bede w stanie sie w nim zakochac? dawnej jak poznawalam faceta i na pierwszej randce nic nie zaiskrzylo to go olewalam, ale moze jestem za stara na motyle w brzuchu?

jakbym miala sie kierowac rozsadkiem to biore go w ciemno facet pochodzi z dobrej rodziny, pracuje, ma samochod, mysli o kupnie mieszkania i otwarciu wlasnej dzialanosci, wiec nad czym sie tu zastanawiac ale liczy sie tez serce prawda?

wszystko jest mozliwe. sam jestem tego przykładem. nie ulegaj schematom...

daj sobie szansę nie z tym nowo poznanym, ale tam za granicą. nawet nie wiesz, kogo możesz poznać. więc nie pakuj się w tego świeżo poznanego bo nic dobrego z tego nie wyjdzie. lepiej otrórz się na poznawanie ludzi, tam gdzie jedziesz. to może być ciekawe i być może wreszcie odróżnisz plewy od ziarna.

chyba dam mu szanse, otwarcie powiem ze sie nie zakochalam, ze chce go blizej poznac a zycie pokaze mam dosc tej smotnej drogi przez swiat i ogladania sie za siebie ale ciagle mam w pamieci pierwsze spotkanie ze swoja byla miloscia - od razu wybuch uczuc i namietnosci, od razu zakochanie i motyle w brzuchu - nawet teraz gdy o nim pomysle robi mi sie cieplo, mimo ze wiele lez przez niego wylalam

tam gdzie jade, jade do pracy, zreszta nie po raz pierwszy poza tym nie chcialabym faceta obcokrajowca, bo jednak sa zbyt duze roznice kulturowe ale czy w wieku 24 lat mam szanse na milosc? chyba raczej minimalne

o to chodzi . szczerość i rozmowa.

zaczyna sie na W?

ja nie wiem czy do jutra dozyję a mam plany na najbliższe 40 lat... masz szansę na miłość...uwierz mi, tak samo jak ja mam szanse zrealizowac swoje 40 letnie zamierzenia. czasami to los, czasami szczescie...a czasami swiadomy wybór.

nie ma na imie na w zreszta niewane jak sie nazywa tylko ze ja juz chyba powoli trace nadzieje ze znajde milosc, taka prawdziwa, ja nie umiem udawac, zmuszac sie do czegos czego nie chce z drugiej strony jak patrze na kolezanki, ktore maja mezow, dzieci, dom to cos mnie sciska w dloku nigdy nie mialam prawdziwego domu, ale sama chce stworzyc swoj panicznie boje sie samotnosci, tego ze kiedys uroda przeminie a ja bede dalej sama wiem mam glupie mysli;/ z drugiej strony, jak sobie teraz tak o nim mysle to mam ochote do niego zadzwonic, pogadac, uslyszec jego glos, jejku dziwne jest to wszystko

pokręcona jesteś i brakuje Ci zupełnie luzu , a to przez brak zdecydowania i napady lękowe

po motylkach przychodzi czas na prawdziwa miłość. przyjaźń koleżeństwo partnerstwo. czasami to idzie na odwrót... moze być tez tak że przez 20 lat bedziesz się zastanawiała dlaczego nie kochasz tego faceta....a zupełnie inna kobieta w takiej samej sytuacji jak ty bedzie się cieszyc i kochac.

Mam ten sam problem :( Jakbym czytala o sobie I tez jade za granice dorobic I tez martwie sie ze uroda przeminie i zostane samotna :( Jedziesz moze do UK?

powodzenia zyczę. i zegnam

nie jade do uk, jade na poludnie europy... tak, brakuje mi luzu wiem, zeby sie wyluzowac musze sie napic:( ogolnie mam pelno kompleksow, jak mi ktos gada komplement to mu nie wierze;/ ciagle doszukuje sie u siebie wad i tak mi zycie mija ;/

tak, brakuje mi luzu wiem, zeby sie wyluzowac musze sie napic ogolnie mam pelno kompleksow, jak mi ktos gada komplement to mu nie wierze;/ ciagle doszukuje sie u siebie wad i tak mi zycie mija ;/ ale na jakiej podstawie nie wierzysz w komplementy? skoro ktoś mówi , to robi to często szczerze - mało dziś komplementów się słyszy więc się ciesz - za to wad i krytyki możesz znaleźć wszędzie pełno ale się nimi nie przejmuj , bo nie warto

wszystko wynika z mojego poczucia wartosci ktore siega zera na pozor wygladam na twarda babke, ale to tylko cholerne pozory a glebi duszy jestem mala dziewczynka ktora rzucila sie na gleboka wode i za wszelka cene stara sie nie utonac, chociaz nie umie plywac;/