koniec.....

Wczoraj skończyła się moja pierwsza wielka miłość. Nie moge sobie poradzić, nie moge tego ogarnąć, nie wiem co mam robić nie wiem co mam myśleć. Jak oddawałam mu pierścionek zaręczynowy płakaliśmy oboje, ale szans na powrót chyba nie ma, on sam mówi, że nie wyobraża sobie powrotu do mnie po tym co mi zrobił, po tym ile krzywd mi wyrządził, mimo, że chce tego bardzo i mówi, że bardzo mnie kocha. Rozstaliśmy się w 'normalny' sposób, bez krzyku, bez wyzwisk, spokojnie, chcemy utrzymywać nadal jakiś kontakt, ja bardzo bym chciała mu pomóc, wiem, że on potrzebuje pomocy specjalisty, nie wiem jak namówić go na wizyte u psychologa. Sama się wybieram do psychologa, bo sama chyba nie dam rady przez to przejść... Jeszcze moja mama.... która mówi, że on ma zakaz wejścia do naszego domu, że jak razem z nim stworze dom to ona do niego nie wejdzie, uważam to za jakiś terror psychiczny. Nie wiem już co myśleć, co robić. Nic mi się nie chce, łzy lecą ciurkiem, muszę się uczyć, a nie moge skupić się na tym, a sesja się zaczęła, masakra. Powiedzcie jak przez to przejść ? Planowałam z nim przyszłość, dzieci, ślub, własny domek... a teraz ? nic, zero... Tak bardzo go kocham, tak bardzo tęsknie, tak bardzo...

przykro mi:( a co on takiego zrobil jesli moge spytac?:(

upił się i zrobił straszną afere, byliśmy na urlopie, mieliśmy odpocząć, zrelaksować się, a tu takie coś. w życiu się tego nie spodziewałam, w życiu. On ma jakiś problem o którym nie mówi, prosiłam aby pomyślał nad terapią dla siebie, by jemu żyło się lepiej i następna miała lepiej,... Dlaczego to tak bardzo boli ?

z czasem minie:( moze jednak do siebie wrócicie, nie trac nadziei. Jak kocha to zawalczy

Boje się powrotu... Boje się powtórki tego co się wydarzyło,dlatego chciałabym, żeby sie leczył, tylko wtedy mogłabym wrócić bez większego lęku, a tak ? Podobno jak raz się coś zrobi to później się tylko to powtarza :((((( Tak bardzo chciałabym cofnąć czas, tak bardzo żałuje, że pojechaliśmy nad to cholerne morze :(((

na pewno nie jest az tak zle zeby nie szlo tego naprwic. Tez czasem mialam beznadziejne sytuacje ale jakos sie nam udalo z tego dźwignac. Jeszcze sie ulozy. Zobaczysz:)

Dziękuje za dodanie otuchy. Pozdrawiam serdecznie.

nie ma za co:* ściskam mocno:****:)