Czy warto ratować ten związek ?

Jesteśmy razem prawie trzy lata . Mamy 16 - sto miesięcznego synka i tylko on nas ostatnio łączy . Ostatnie miesiące są pasmem niekończących się kłótni , dąsań i zranień . Ja mam pretensje do niego , on do mnie i tak to się kręci w kółko . Mam mu za złe : - że nie włącza się w wychowanie naszego syna . Potrafi mnie tylko krytykować i twierdzić, że jestem złą matką - pół dnia spędza w pracy , a drugie pół poza domem , zazwyczaj u kolegi . Kiedy już jest w domu leży i ogląda telewizję lub siedzi przy komputerze - mało ze sobą rozmawiamy , bo niby kiedy ? - rzadko się kochamy , nie sprawia mi to przyjemności - krytykuje wszystkie moje pomysły - przez niego czuję się mało wartościowa - wylicza mi każdy grosz - nie pomaga w niczym w domu - nie zajmuje się dzieckiem - nie okazuje dziecku uczuć - zdarza się , że uderzy dziecko , i ma do mnie pretensje , że się za to na niego gniewam . Uważa , ze trzeba w ten sposób pokazywać dziecku , że zrobiło zle Przeprowadziłam się na drugi konie Polski , żeby z nim być . Nie mam tutaj rodziny , przyjaciół . Jestem cały dzień sama z dzieckiem . Coraz częściej żałuję tego wyboru . Czuję się rozczarowana naszym związkiem . Nie wiem czy jeszcze go kocham . I nie wiem czy ciągnąć to dalej . Wiem , że nikt mi tutaj nie powie co mam robić , ale może ktos mi coś doradzi , obiektywnie spojrzy na całą sytuację .

i dlatego ja trzymam sie od takich rzeczy z daleka...

obiektywnie to związek do dupy cóż uświadom mu, że tak nie potrafisz, że nie czujesz się w tym dobrze uświadom, że rodzina jets najważniejsza, ma własny dom o który powinien dbać póki co nie groź odejściem... zresztą samotnrj matce jest ciężko, ale nie można być za wszelką cenę niewolnikiem

Boję się , że sobie nie poradzę po rozstaniu . . . Z drugiej strony jednak myslę , że byłabym szczęśliwsza .

Przede wszystkim zawsze trzeba starać się ratować to co jest, drugiej szansy nie będzie A że jestś dość młoda to jeszcze kogoś zapewne znajdziesz

warto ratowac ten zwiazek chocby ze wzgledu na dziecko...

Czy naprawdę warto być ze sobą tylko ze względu na dziecko ? Owszem dziecko potrzebuje ojca , ale czy będzie szczęśliwsze ciągle słuchając kłótni i krzyków ? Ciężko mi sobie to wyobrazić . . .

Dodam, że lubię czasem wziąć z dupy do ust