Nie mam juz sil aby dalej zyc...

Czuje, ze juz nie mam sil aby zyc dalej... nie sdzilam ze kiedys zaczne o tym mowic... ale naprawde tak czuje... nie daje juz rady... wszystko nie przeroslo.... doslownie wszystko... Jestem rozdarta pomiedzy 2 krajami.... w kazdym wiele waznych spraw... nie daje juz rady.... wiem moze to nie wlasciwe miejsce... ale czuje ze wszystko sie dzieje naraz...mam juz tego serdecznie dosc :( Boje sie ze jesli tak bedzie dalej zwariuje... nie mam wsparcia ... tak na dobra sprawe moi rodzice nie zyja...rodzenstwa tez nie mam... oststnio obserwowoalam jak wujowie traktuj swoje dzieci... i bylo mi przykro...ze nie mam nikogo bliskiego...brdzo przykro... Namotalam tu wiele.... wiem... ale czuje sie taka samotna... i slaba, ze juz nie daje rady :( nie widze sensu tej ciglej walki... jest mi przykro....

chodzi - to co można odpisać? Trzymaj się? Weź się w garść? Wszystko będzie dobrze?

:( nawet niewiedzialabym od czego zaczac by opisywac o co chodzi.... bo chodzi o wszystko... o bliskosc...o studia, o pieniadze, o rodzine, o majatek rodzinny, konflikty... chodzi o wszystko :( i nic sie nie udaje, z niczym nie daje rady...

myslami w przód. Przeżyj codziennie jeden dzień i jakos to pójdzie. Raz bedzie lepij raz gorzej ale dasz radę.

Myślę, że dasz sobie radę i jakoś się wszystko pomału ułoży. Wiem, że teraz myślisz, że nie przeskoczysz tej sytuacji - zwłaszcza, że problemów się nagromadziło. Ale uwierz - wszystko się kończy, wyjście znajduje się przeważnie niespodziewanie. Co mogę ci napisać? Rób dalej to, co robisz. Podejmuj stanowcze decyzje. Myśl o sobie - i co dla ciebie jest najlepsze. Jeśli nie możesz wpłynąć na coś - to nie rób nic na siłę. Szukaj innej drogi. Walcz. A jak się wszystko skończy - bo skończy na pewno - poczujesz się szczęśliwa. Ja też jeszcze niedawno przeżywałam różne ciężkie sytuacje - też takie nagromadzenie. Myślałam nawet, że zostanę bezdomna. Ale wszystko się ułożyło. Poznałam też dobrych ludzi - którzy pomogli.

a osoba przede mną dobrze napisała!

musisz dac rady ! to tylko czasem jest tak ze nie mamy juz sily na nic, a pozniej znow przyjda piekne chwile i bedziemy sie smiac z tych przezytych zlych chwil !!

bardzo dziekuje... sama juz niewiem... czuje ze naprawde nie mam sil... poprostu ich zabraklo :( zycie jest cholernie skomplikowane... byc moze jestem za slaba by wogole zyc?

Pewnie ciezko,bo nie masz rodzicow.Ja tez sama za granica.Pomaga ksiazka i modlitwa i trzeba miec nadzieje,ze bedzie lepiej...........

Żyj powiedziała Nadzieja,bez Ciebie nie mogę odparło Życie.. :)

Tez jestem w takiej sytuacji ,rozumiem Cie :-( juz mam dosyc takiego zycia na walizkach ,męcze sie psychicznie !!!Te cholerne lepsze pieniadze:( Czy kiedys u nas w Polsce sie zmieni ? Cierpimy My ,dzieci do dupy z takim Zyciem :(

słodko_gorzki fajnie mówic!!! Nadzieja to matka głupich :(

każda matka kocha swoje dziecko. ;) topik dla emigrantów się zrobił. nie wiedzie Ci się na emigracji? czegoś brakuje?

http://www.youtube.com/watch?v=qi51S2uT5ys&feature=related :)

:-D

nie jestem na emigracji... w tej chwili przebywam w kraju ktorym sie urodzilam... po smierci mojego taty musialam sie zajac rodzinnym majatkiem...a mam tyle spraw w Polsce...ze sie w glowie nie miesci.... Nie mam juz sily na nic...

a zdrowa jestes?? powiem cos banalnego, ale jakze prawdziwego. zdrowie jest najwazniejsze. ja narzekalam na swoje zycie, na samotnosc, na brak kasy i rozne inne historie, ale jak dopadla mnie choroba ton dopiero przekonalam sie, ze takie problemy sa do przeskoczenia, mamy na nie wplyw. natomiast zdrowie... gdy tracisz zdrowie to jest dopiero poblem. nie zycze Ci przekonania sie o tym na wlasnej skorze!!

przeważnie to co utracimy, doceniamy po fakcie. jak zdrowie. dla mnie ważne jest zdrowie, moje i bliskich. jest zdrowie, reszt asię lepiej lub gorzej ułoży.

każdy ma czasem chwile słabości, czasem te chwile trwają dłużej niż by się chciało, czasem potrzeba pomocy kogoś obcego np. psychologa, czasem warto zacząć się modlić...

Macie racje.... i niestety czuje ze ze zdrowiem coraz gorzej...

dlaczego? co Ci dolega?

Hey, Tez mam 25 lat. Wiem jak to jest byc daleko od miejsca w ktorym masz sprawy do zalatwienia. Poza tym jak wszystko sie na glowe sypie. Radze Ci sie udac do psychologa, wygadac sie, opracowac wspolnie jakas strategie. Kosztowna impreza, ale bardzo pomaga. Ja wlasnie zaczynam zycie od nowa :) zycze szybkiego obrotu sprawy

A ja myślę że dasz radę:-) Pomyśl że rodzice patrzą na Ciebie i bardzo Cię wspierają :-) Na pewno byś chciała by byli z Ciebie dumni .Znajdżw tym co robisz radość życia :-) Uśmiechnij się i mów że dzsz radę