Czy wasi rodzice -pomimo ze jestescie dorosli- tez traktuja was jak dzieci?

Umowilam sie dzis z mezem i jego mama do moich rodzicow na grilla. Godzina byla do uzgodnienia. Zadzwonilam rano powiedziec, ze bedziemy ok 18:30, jak wszyscy normalni ludzie, ktorzy umawaiaja sie wieczorem na impreze z rodzicami. 100 pretensji: "czemu tak pozno, nie mozecie wczesniej? chyba mi nie powiesz, ze znowu chodzi o tego waszego psa, ktorego musicie wczesniej wyprowadzic? Myslelismy ze przyjedziecie ok 16(...) Co bedziecie robic caly dzien? Jedziecie na zakupy czy co, bo hyba nie bedziecie sie obijac o 17? czemu nie przyjedziecie wczesniej?'':o:o:oOczywiscie wszystko w formie zalu, pretensji i glebokiego niezadowolenia, rozmowa skonczyla sie trzasnieciem sluchawki ze strony ojca. Pytanie brzmi: CO ICH TO KURVA OBCHODZI, moze mam ochote lezec do wieczora do gory brzuchem, moze nie:o jestem dorosla, mam swoje zycie, a oni jak zwykle mysla, ze wszyscy podporzadkuja swoje plany pod ich fanaberie o ktorej slowem wczesniej nie wspomnieli:o:o Mam ochote zostac w domu i nigdzie nie isc:(

*chyba, przepraszam:o

Zdecydowanie.

dobrze wiedziec ze nie jestem sama

wiecie, to nie chodzi tylko o te konkretna sytuacje. Chodzi o caloksztalt. Rodzicow naprawde traktuje dobrze, czesto ich odwiedzam, codziennie do nich dzwonie, pomagam jak moge. Jestem samodzielna, mam swoja rodzine, zarabiam, pracuje, utrzymuje sie sama. A oni mimo moich 25 lat nie traktuja mnie powaznie, nigdy nie licza sie z moimi planami, moim zyciem, w ogole ze mna. Mam starsze rodzenstwo, z ktorym zawsze sie licza, ktoremu wszystko podporzadkowuja. Nie wiem czemu tak jest:( Wywieraja na mnie jakis taki szantaz emocjonalny, ktory nie pozwala mi nawet glosno tupnac noga, bo od razu mam wyrzuty sumienia, ze chce cos wyegzekwowac. Tragedia:o

no i dobra, przynajmniej sie wygadalam na forum

umhm(())