To już jest ponad siły;/ Pogadajcie ze mną, nie dam rady:(

Wiem,że to już nie 1 mój temat z tymi 'żalami' i mi to wypominacie ale no nie moge. Siedze i rycze znowu ten holerny ojciec:( Jak ja go nienawidze, nie chce go już nigdy widzieć mógłby umrzeć!!! Wiem, że nie powinnam tak mówić i możliwe, że kiedyś tego pożałuje ale narazie to jest masakra. W takich chwilach pojechałabym jak najdalej z tąd i może i bym miała możliwość tylko, że jest ktoś kto mnie tu trzyma- chłopak:( Jakby nie on to już by mnie tu nie było ale szkoda mi tego wszystkiego. I co ja mam zrobić?? Nie wiem co myśleć :(:(

wyjechać? znaleźć pracę i coś samej wynająć?

no tak tylko, że najpierw szkoła i takie tam. Kurde ale beznadzieja, na prawde szkoda mi GO i nie moge się przez to zdecydować mam wrażenie, że już klamka zapadła i zostaje.

jedź. będą inni

Porozmawiaj z osobą godną Twojego zaufania, być może podsunie Tobie jakieś realne rozwiązanie. Jeśli nie masz takiej osoby to wybierz się do psychologa. To nic wstydliwego. Często trudno znaleźć wspólny język z rodzicami i łatwo o sprzeczkę. Mnie nie także nie było łatwo więc rozumiem Cię, że jest Ci ciężko. Mimo, że mam 21 lat nie mam żadnego kontaktu z rodzicami. Jeśli chcesz porozmawiać, to zapraszam. Moje gg 10784588

a nei możecie razem się przenieść?

On nie pojedzie, z resztą ja tam nic nie mam jak narazie a czy będzie czekał na mnie kilka lat i w dodatku z 3000 km, które nad beda dzielic

wyjechać nie koniecznie oznacza przeprowadzkę za granicę. mozecie sobie znaleźć pracę w swojej okolicy i razem zamieszkać

ja mam 16 lat! mieszkałabym pewnie z siostra i bratem niedaleko nas mama, sama bym tam nic nie miała i chłopaka mam ciągnąć ale mi tak strasznie szkoda.

i rodzenstwo twoje?

a co z tym ojcem nie tak?