2 miesiące temu oznajmiłam mamie że...

sie wyprowadzam z chłopakiem i bedziemy wynajmować.Obraziła się ale szybko przeszło.W tamtym tyg mówię że juz mamy mieszkanie a ona zaczęła wrzeszczeć jak opętana i się obraziła,teraz przychodze do domu bo juz wszystko wyremontowane posprzątane i mówię do rodziców czy nie chcą zobaczyć mieszkania a matka do ojca-cicho nie odzywaj się niech idzie i zapierdala że jej(czyli mi)znudzi i wrócę na kolanach-wiecie jak mi przykro normalnie becze jak dziecko...nie mogę na nią liczyć w żadnym wypadku.

powinna się ciszy ze chcesz się usamodzielnić to chyba ze jesteś jeszcze dzieckiem

może chce cię uchronić przed czymś wiesz z moich doświadczeń wynika że rodzice naprawdę często a w moim przypadku zawsze mają rację więc abyś nie płakała a ile macie lat ????

no ja mam 23 a mój partner 27 to chyba najwyższy czas.ja rozumiem że chce jak najlepiej i chce mnie uchronić ale to tylko pare ulic dalej.nie wyjeżdżam na 2 koniec świata.nie chciałam od niej pomocy zresztą nawet nie oferowała ale dziwi mnie jej reakcja.

może sie tego nie spodziewała i jest jej przykro ze sie wyprowadzasz ale nic nie tlumaxczy jej zachowania

ciezko jej pepowine przerwac i tyle :) my tez wynajmujemy i przymierzamy sie do kupna mieszkania a moja mama na to: a po co wam mieszkanie kupowac, to takie uwiazanie jest (chcemy kupic za gotowke, bo zarobilismy za granica wiec nie chodzi tu o to ze bysmy wpadli w kredyty). po prostu tez miala nadzieje ze wroce do domu rodzinnego a kupno mieszkania to jz klops-dziecko nie wroci

już kiedyś wspomniałam o wyprowadzce ale chyba myślała że nie dojdzie do tego.nie wiem co robić zawsze była dla mnie ważną osobą super sie dogadywałyśmy a teraz taki zonk.i co teraz tak nie bedziemy gadać kontaktować się?nie wyobrażam sobie tego...

a może dokładałaś się do mieszkania?

ona to wogóle chciała żeby mój wprowadził się do nas i bysmy kisili dupę w małym 3 pokojowym mieszkaniu i z rodzicami to dopiero dziwne.brak mi słów...

a może dokładałaś się do mieszkania?

po prostu nie bedzie miala kim rzadzic i pomiatac...taka prawda.

mysle ze jak juz sie pogodzi z ta mysla ze doroslas to bedzie znowu okej. sproboj mimo jej obecnej niecheci i przykrego zachowania dawac jej odczuc, ze jej rady nadal sa ci potrzebne. dzwon czesto i pytaj np. o jakis przepis albo ile sie gotuje to i czy tamto. albo czy wybierze z toba garnki i talerze do kuchni (faceci zazwyczaj jesli w tym pomagaja to z niechecia). mysle ze twoja mama jest tak jakby zazdrosna ze wolisz mieszkac z chlopakiem niz z nia :) to ze chcialas pokazac mieszkanie to byl dobry pomysl, co prawda reakcja niezbyt, ale nie rezygnuj :) 23 lata to naprawde idealny wiek na usamodzielnienie sie

czasem coś tam rzuciłam ale sama z siebie nigdy nie m,owiła żebym się dołożyła.może myśli że tak szybko jak poszłam tak szybko wrócę,mogłaby być tak podła i mi życzyła tego?

nie sadze, po prostu chciala cie miec przy sobie jak najdluzej :)

no pewnie że chciałam pokazać i nadal chcę żeby mnie odwiedzali ale tak zabolało jak ona tak mówi...poczekam parę dni i zadzwonie jeśli będzie chciała rozmawiać to już się cieszę i życzcie mi tego żeby dała juz spokój i nie dasała sie.jak się cos poprawi to dam znać dzięki za słowa otuchy.

ps ja wynajmuje z chlopakiem juz rok i moja mama do tej pory nie byla u nas w mieszkaniu. mama chlopaka tez sie wykrecala ale po kilku miesiacach sie przemogla, tyle ze stoi w progu jakby sie bala wejsc dalej i zobaczyc :D

Ja mam także 23l i wyprowadziłam się do faceta, od kilku mieś., mieszkamy razem i każdy się zdziwił :) A mówiłam jej, że prędzej czy później się wyprowadzę, a ona mówiła to samo: "jeszcze wrócisz, zobaczysz" jakoś mi się nie spieszy :)

Dorszu to dla twoich rodziców to też jest trudna sytuacja muszą oswoić się z tym ,że ich (dla nich) mała córeczka się usamodzielniła ,daj im troszkę czasu, może za jakiś czas zaproś ich na kawkę ,dobrym pomysłem są zakupy z mamą do nowego mieszkanka .,