Czy jest na kafe psycholog? Moze byc domorosły. Albo po prostu osoba z intuicja

Jeśli ktoś akurat się nudzi lub potrafi mi pomóc, byłabym bardzo wdzięczna za każde poświęcone zdanie:) A więc mam dwa duże problemy, które przeszkadzają mi w normalnym funkcjonowaniu i żadnego pomysłu, jak się ich pozbyć. Pierwszy problem to nieśmiałość. Nie potrafię chodzić z podniesioną głową, ubierać śmielszych rzeczy, bo wydają mi się zbyt ekstrawaganckie jak na mnie, głośno mówić, wykłócać się o swoje zdanie (choćbym i była go 100% pewna), manifestować swojej obecności, a przede wszystkim rozmawiać. Mam jakiś wewnętrzny hamulec, którego za cholerę nie potrafię odblokować. W czasie rozmowy z osobą, która mnie nie oswoiła otwiera mi się w głowie czarna dziura i pochłania wszystkie pomysły na pytania i odpowiedzi, więc zazwyczaj się nie odzywam lub tylko dukam monosylaby. W miejscach publicznych jest jeszcze gorzej nawet przy przyjaciółce nie potrafie wydusic z siebie głosu w tramwaju czy poczekalni. Zauważyłam, ze przez te problemy z rozmowa alienuje się od ludzi i czuje niechęć na sama mysl o wyjściu z domu, co mnie przeraża. Nie poznaje nowych osób, o facetach już nie mówiąc jak mnie ktorys probuje zagadać, panikuje i uciekam, co pewnie jest odbierane jako zarozumiałość. Drugi problem to jakby ospałość, brak tej energii życiowej cechującej osoby w moim wieku. Jestem zbyt wyważona, zbyt długo myślę zanim coś powiem, nie potrafię śmiać się spontanicznie, bawić się spontanicznie i ogólnie zachowywać jak młoda dziewczyna. Nawet na dzieci nie potrafie normalnie reagować. Ostatnio szkrab siostry koleżanki niespodziewanie usiadł mi na kolanach, i mimo że w sercu zupełnie się rozczuliłam, to tak niemrawo się uśmiechnęłam nawet go nie przytuliłam:O Jeszcze raz z góry dziękuję, jeśli ktoś przez to przebrnął:)