czuje sie jak smiec

za co bym sie nie zlapala, zaraz slysze od wszystkich dookola, ze zle to robie, ze trzeba wszystko poprawiac, od poczatku. gotowac nie umiem, ciastek upiec nie umiem. nawet pozmywac naczyn dobrze nie umiem, nie mowiac juz o powazniejszych zadaniach. wszystko w co wierze, moje idealy, marzenia to gowno, beznadzieja. ba, nawet rzesy krzywo sobie tuszuje. nie wiem, moze mi sie zbliza okres, albo cos, ale nie moge przestac ryczec nad swoja bezuzytecznoscia dla otoczenia :(

żartowałam śmiecie!!! :D :D :D

od dluzszego czasu nawet nie chce mi sie zartowac, daj spokoj :o jak tak dalej pojdzie, to chyba czeka mnie jakis terapeuta...

kiedys wydawalo mi sie, ze jestem twarda psychicznie i odporna na wplywy otoczenia, ale teraz zaczynam sama wierzyc w to, co oni mowia o mnie...

widać że matka niczego Cię nie nauczyła z domu............

matka akurat chyba najbardziej ze wszystkich po mnie jedzie...

mnie to akurat troche doluje, bo jesli wyzalam sie na forum, to znaczy ze chyba nie mam do kogo zwrocic sie z problemem w realu...

nie jestes czasem przed okresem?

dzieki sosssssss za wsparcie moj charakter juz jest tak rozedrgany, tyle razy go zmienialam, ze faktycznie, chyba czas wreszcie go troszke zahartowac... chociaz motywacji we mnie brak. no jestem, ale chyba to troche za wczesnie na pmsa.