....CIĄGLE CZEKAM NA SKOK.....

Nie wiem co się ze mną dzieje. Kiedyś byłam inna moze nie mialam dużego grona znajomych ale przynajmniej miałam jakies swoje marzenia, które probowałam realizowac. Teraz tkwie w miejscu, mam wrażenie że życie mi ucieka a ja stoje obserwując je i nic nie robie. Nawet na wybory nie poszłam. Po prostu nic mi się nie chce robic. W dni robocze planuje sobie co zrobie w weekend. Kiedy zbliża sie sobota zaczynam odczuwac strach przed realizacją tych planów. W końcu mija weekend a ja mam świadomośc, że żadnego z planów nie zrealizowałam. Nie mam żadnej motywacji żeby cokolwiek zrobic. Rozsądek mówi, że powinnam sie wziąśc w garsc i zacząc dzialac ale ja tego po prostu nie potrafie. Może gdyby ktoś mnie zmotywował ruszyłabym sie w koncu. Niestety od dziecinstwa jestem odludkiem i im starsza tym bardziej zamknięta. Nie mam teoretycznie żadnych znajomych, nie wspomne juz o chłopaku, ktorego nigdy nie mialam. Tak, naprawde nie realizuje swoich marzen gdyz boje sie kontaktow z ludzmi. Do urzeczywistnienia marzen konieczny jest kontakt z drugim czlowiekiem a ja sie tego najbardziej boje, dlatego ciągle zwlekam. Czuje sie tak jakbym stała nad przepaścią i pragnęła wyskoczyc ale się boje. Boje się odważyc. Mam wrażenie ze stoje na tym brzegu od wielu lat i ciągle czekam na ten skok. Najchętniej przenosze sie w świat marzeń, tam wszystkie marzenia urzeczywistniam. Czuje że źle robie, jednak inaczej nie potrafie. Czy można z tego marazmu samemu wyjśc? Co konkretnie powinnam zrobic? Bo od 2 lat jest coraz gorzej.

A dlaczego uważasz, że do spełnienia marzeń potrzebny jest drugi człowiek ? Jak chcesz pójść do w-c, też go potrzebujesz ? opamiętaj się kobieti, i nie chrzań głupot. Przeszkodą największą z możliwych jesteś ty sama. Weź się za coś mądrego, marz, o rzeczach realnych, a wtedy może ta choroba ci minie.

MMMMMMMMMOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOJJJJJJJJJJJJJJJJJ BBOOOOOOOOOOOZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZZEEEEEEEEEEEEEEEEEE

hehhej Nie twierdze ze do spełnienia marzen potrzebny jest drugi czlowiek. Pomyślalam tylko ze moze taka osoba moglaby mi pomoc w wyjsciu z tego stanu, w ktorym aktualnie sie znajduje. To jasne że wolałabym sama się z tym wszsytkim uporac. Próbowalam wiele razy niestety nie wyszło i juz nie mam sily walczyc.

nie potrzebny drugi człowiek?! :D a relacje z innymi aspołeczność praca ? :D

Idź do specjalisty, jeśli sama sobie z tym nie radzisz, od tego są sesje psychologiczne, terapeuci, albo, w cięższych przypadkach, psychiatrzy.

weź się w garść i zacznij robić to co myslisz żyj tak jakby każdy dzień miałby byc ostatnim zyj na 100% !!! www.dyskrecja.pl