dlaczego jestem taka durna i nie potrafię go rzucić?

wisimy na włosku, on ma nerwicę, lęki, obsesje, boi się zdrady, ma huśtawki nastrojów, chce mnie urobić na uległą, żeby to on był u mnie na pierwszym miejscu, a ja się nie daję, bo lubię dominować. kłócimy się codziennie po kilka razy o jakieś bezsensowne pierdoły, dla mnie to już jest po prostu śmieszne i żałosne jednocześnie. jak rozmawiamy to siedzę jak na szpilach i czekam tylko na moment w którym jego błogi nastrój zmieni się we wkurwienie i przypierdalanie się o wszystko, męczy mnie to, a nadal w tym tkwię! dwie godziny temu zadał mi pytanie czy chcę z nim zerwać, a ja siedzę do teraz jak jakaś ciota i nie wiem co odpowiedzieć. jak mam się przemóc i wreszcie podjąć dobrą decyzję? :o