Ochrzan od przelozonego i caly dzien do kitu :(

Wrocilam z pracy i nie umiem sie pozbierac :) Pracuje od 5 do 7. 30. Jest to ciezka praca fizyczna. Staram sie jak moge, padam na twarz a dostalam ochrzan, ze jestem za wolna. Juz nie daje rady psychicznie i placze od godziny. Jakos nie umiem takich spraw zostawic na zewnatrz i bede sie tym zamartwiac caly dzien :( Jak wy sobie radzicie w takich sytuacjach? Potraficie jakos rozgraniczyc sprawy prywatne od spraw zwiazanych z praca? Tez tak bierzecie sobie do serca kazda krytyke szefa?

Czy ktos mnie pocieszy? :(

Już nie. Kilka lat pracy nad sobą pozwoliły mi zrozumieć, że to tylko praca. Jedna składowa mojego życia, która nie może rzutować na pozostałe dziedziny. Dystansu do pracy i do wszystkiego można się nauczyć, wystarczy tylko mocno siebie samego trzymać w ryzach. Poważnie :) Olej to. Przełożony chciałby, żeby każdy wyrabiał "300% normy", jasna sprawa. Ale przecież nie jestes robotem i miej to w nosie. Pracujesz przecież jak najlepiej potrafisz :)

Dziekuje. Tylko jak po prostu sie wylaczyc, zapomniec i normalnie funkcjonowac w domu, kiedy caly czas o tym mysle. Jutro z rana pewnie bedzie bolal mie brzuch na mysl, ze znowu bede musiala tam isc. Ta praca jest mi potrzebna, wiec chyba jestem bez wyjscia. A najgorsze jest to, ze zamiast probowac sie jakos obronic, wylozyc swoje argumenty szefowi zamykam sie i blokuje :(

Oj, na to biedactwo nic Ci nie poradzę :( Jasne, że praca jest potrzebna i wiadomo, że nikt nie chodzi do niej dla przyjemności. Może spróbuj na spokojnie poszukać innej pracy? Nie przejmuj się tak, naprawdę nie warto. Powodzenia:)

Juz myslalam,zeby poszukac czegos innego. Ale wtedy musialabym pracowac kilka godzin dluzej za te same pieniadze, wiec dlatego tkwie w tym bagnie. Nie mam sie komu wyplakac bo maz tez w pracy, ale postaram sie jakos o tym nie myslec. Dziekuje za slowa otuchy.