Ciąża w wieku 42 lat, namowy partnera na usunięcie. Co robić ?

Musisz posluchac swego serca. Powodzenia.

Mam 43 lata 15.07.2009r. urodziłam śliczną, zdrową córeczkę, jest to moje pierwsze dziecko, a ja jestem najszczęśliwszą kobietą na świecie. Głowa do góry, wszystko będzie dobrze, powodzenia.

Ta wypowiedz jest wstrzasajaca... absolutnie jestem za utrzymaniem ciazy, moja szefowa urodzila w wieku 43 lat piekna corke. I twierdzi ze ja dzieciatko odmlodzilo :) .... ale droga falea jesli Ty "moze" zastanawialas sie nad oddaniem pieska do schroniska to wybacz ale sama powinnas sie borykac z wyrzutami sumienia... za taki tekst powinno sie blokowac mozliwosc wypowiadania na forum... no zesz " to nie jest piesek..." A CO PIESKA MOZNA ODDAC , ZABIC , USPIC SKATOWAC ??? lecz sie droga falea... falea Ale kto się będzie później borykał z wyrzutami sumienia, Ty czy partner? On powiedzmy pójdzie sobie w cholerę, a Ty zostaniesz z zgruzgotaną psychiką. To nie jest piesek, nad którym się można zastanowić, czy oddać do schroniska, tylko rany boskie dziecko!. A zresztą, co ja będę pisać, to Twoja sprawa, zrobisz co zechcesz.

kochana opowiem ci moja historie ja mam troje dzieci 26 .25.i16 z poprzedniego zwiazku .pięc lat temu poznalam mlodego czlowieka po roku wzielismy slub mam obecnie 44 lata i jestem w26 tygodniu ciazy i co by nie bylo jestem najszczesliwsza kobieta na swiecie moje dzieci sie ciesza maz dostal wprost szalu i wiesz mi co by sie nie stalo i jakie to dziecko by sie mialo urodzic to to jest twoje.a ten pan powinien usunąc sobie swoje watpliwe skarby Aty usun tego pana dasz rade!!!!!!!!

Już mało aktualne:), ale jakże ciekawy temat... Mam nadzieję, że wszystko ułożyło się po Twojej myśli... Nie wiem, jakie macie/mieliście relacje... Nie wiem, czy to faktycznie obawa o Twoje zdrowie i zdrowie dziecka, czy brak odpowiedzialności i bardzo beztroskie podejście do życia. Być może również niechęć do zmian i czyste, jakże ludzkie, wygodnictwo... Mam 42 lata i zdrowego 9-cio miesięcznego synka:) Oboje z mężem przeżyliśmy koszmar z powodu błędnej analizy lekarzy na początku ciąży. Po części podyktowana była brakiem doświadczenia i , niestety, prymitywnym myśleniem lekarzy z poprzedniej dekady:))) . Uparłam się, zdecydowałam na kolejne konsultacje w OSTATNIEJ CHWILI. Patrząc na MOJE MALEŃSTWO, nie mogę wyobrazić sobie, że mogło być inaczej...

makarta2 Znam 3 kobitki,ktore urodzily sporo po 40(moja ciotka miala 45,znajome 2 42 lata) i urodzily zdrowe ,fajne dzieciaki,bez zadnych komplikacji i problemow. Musisz sobie odpowiedziec na pytanie czy gdybys zdecydowala sie na usuniecie,to czy potrafilabys potem z tym zyc?czy nie przesladowaly by cie mysli typu:"moje dziecko mialo by teraz roczek,ciekawe jak by wygladalo,jakie by bylo,do kogo podobne". TO NIE JEST SPORO

mam 44 lata i bede ojcem co o tym myslec czy mam sie juz powiesic

ai to ze mam te 44 dodam ze w wieku 40 urodzil mi sie tez i calyczas zabespieczalismy sie i co 100 procent ni ma a w sumie bedziemy mniec troje dzieci a co bedzie jak beda blizniaki ja jestem w matni a co dopiero moja zona zastanawiamy sie tylko jak to bedzie teraz

Post jest archiwalny. Myślę że do tego czasu autorka wychowuje śliczne, zdrowe dziecko.

Ja mam skończone 40 lat i obecnie z mężem staramy się o kolejne dziecko ,starszy syn ma 10 lat.

Tak jak pisałam mam skończone 40 lat a jak urodzę będę miała 41 tymczasem Mój mąż ma 46 i staramy się o dziecko od tego cyklu.

Ja uważam że partner autorki jest zwykłym chamem, nie kocha jej,skoro namawiał ją do usunięcia dziecka. Mam nadzieję że autorka go nie posłuchała...

Szkoda, że autorka nie chciała nam opowiedzieć cd

Nie chciala pisac bo usunela!miala do wyboru zyc z nim jak dotychczas albo zostac stara samotna matka.