Nie umiem już bez niego żyć...

Mój chłopak często u mnie nocuje. Nikomu to w sumie jakoś bardzo nie przeszkadza. Z tym, że jeśli byśmy chcieli w drugą stronę, to ja zaraz mam awantury w domu, że przecież to nie jest ani mój mąż ani narzeczony nawet... A ja po prostu już nie umiem nawet zasnąć bez NIEGO! Budzę się w nocy, wstaje rano, jestem niewyspana... Jak sobie radzić kiedy go nie ma nawet na tą jedną głupią noc?:( Proszę pomóżcie, lub chociaż popiszcie ze mną, żebym o Nim nie myślała.

nie uzalezniaj sie tak od faceta bo pozniej mozesz cierpiec.

No właśnie niestety już się uzależniłam... Jest to moja pierwsza poważna miłość i możecie się śmiać, ale wiem że to ta jedyna... Wiem że z nim będę spędzała resztę mojego życia... Mimo że często nie jest kolorowo... Tylko jak przeżywać te rozstania?

No właśnie niestety już się uzależniłam... Jest to moja pierwsza poważna miłość i możecie się śmiać, ale wiem że to ta jedyna... Wiem że z nim będę spędzała resztę mojego życia... Mimo że często nie jest kolorowo... Tylko jak przeżywać te rozstania?

No właśnie niestety już się uzależniłam... Jest to moja pierwsza poważna miłość i możecie się śmiać, ale wiem że to ta jedyna... Wiem że z nim będę spędzała resztę mojego życia... Mimo że często nie jest kolorowo... Tylko jak przeżywać te rozstania?

No właśnie niestety już się uzależniłam... Jest to moja pierwsza poważna miłość i możecie się śmiać, ale wiem że to ta jedyna... Wiem że z nim będę spędzała resztę mojego życia... Mimo że często nie jest kolorowo... Tylko jak przeżywać te rozstania?

dorosnij

No właśnie niestety już się uzależniłam... Jest to moja pierwsza poważna miłość i możecie się śmiać, ale wiem że to ta jedyna... Wiem że z nim będę spędzała resztę mojego życia... Mimo że często nie jest kolorowo... Tylko jak przeżywać te rozstania?

Sory, kłopoty z internetem stąd tyle razy ta sama wiadomość

ale jakie rozstania? rozumiem - na parę tygodni, ale na jedną noc??

No właśnie o to chodzi że nie wiem co się ze mną dzieje... Pierwszy raz tak mam że dostaję schizy jakiejś jak go nie ma... :(

ach, młodość... piękna sprawa... :D Przeżywałam kiedyś dokładnie to samo :) Dziś mam 30 lat i cieszę się niezmiernie gdy jakiś dzień mogę spędzić sama bez męża.

porób coś, co odkladałaś od jakiegoś czasu, nie wiem...posprzątaj, posegreguj książki czy filmy...zrób sobie wieczór pięknosci, ktorego przy nim robić nie mozesz - maseczki, depilacja, odżywki, malowanie paznokci, pooglądaj zaległe filmy, zrób remanent w szafie

posluchaj, to nie jest normalne. i mam nadzieje ze ta pewnosc ze zawsze bedziecie razem nidlugo wybijesz sobie z glowy. moze ty jestes zakochana ale tak naprawde nie wiesz co on czuje. ile on ma lat? cale zycie przed wami. jestes na tym forum wiec wiesz jak sie zachowuja faceci, jak to opisuja dziewczyny na roznych topikach. oczywiscie nie życzę ci tego ale jest na prostej drodze do cierpienia.

On ma 25 lat. Wiem co czuje, wiem jak traktuje mnie, jak mnie traktuje cała jego rodzina... Jestem jego uczuć pewna tak samo jak swoich. A w życiu wyszalałam się od młodych lat (aż za bardzo może nawet) więc teraz już czuję się ustatkowana. O zaręczynach też często rozmawiamy (zawsze z jego inicjatywy) i wiem że planuje je jeszcze w tym roku... To źle że jestem szczęśliwa?

a jestes? nie jestes gdy go nie ma przy tobie. to źle. bo to jest chora milosc.

mieszkaj z nim.

ja tez