nadopiekuncza matka wychowała mnie na niedorajde zyciowa

mam 23 lata a sama kompletnie nic nie potrafie zrobic;/ wszystkiego sie boje do pracy nie ide ze strachu, zawsze byłam we wszystkim wyręczana do dzisiaj nie umiem włączyć pralki dopiero poł roku temu nauczyłam sie gotowac sprzatam sama ale rzadko bo nie jestem nauczona bo to nie było moim zmartwieniem nigdy wstydze sie swojej nieporadnosci;( przeraza mnie rowniez duze miasto--chce wyjechac usamodzielnic sie ale jestem chora i mozliwe ze w kazdej chwili bede potrzebowala pomocy jakby cos i wtedy nie chce byc sama;/ dlatego kurczowo trzymam sie domu

?

?

rekach. Zacznij cos robic, moze zacznij od psychologa.

?

to zawsze skok na płytszą wodę - masz akademik (nie martwisz się o wynajęcie mieszkania), chodzisz na uczelnię, co nie jest aż tak nowym doświadczeniem, gdy chodziłaś do szkoły, wdrażasz się w nowe miasto powoli i "bezpiecznie", dopiero po np. pół roku, kiedy będziesz się czuła pewniej możesz zacząć szukać pracy. Jakoś to będzie. Sprzątanie i gotowanie nie jest wcale najważniejszą umiejętnośćią: zjeść można kanapkę z pasztetem, a sprzątać na tyle, żeby nie było szczurów w okół (to wychodzi spontanicznie).

boje sie ze choroba mi nie pozwoli ale trzymac sie matki nie moge bo zwariuje;/chcoaz zle nie ma nic nie musze robic

ta twoja choroba to chyba też jest na podłozu psychicznym - podswiadomie ją wywołałaś, zeby mieć pretekst do trzymania się mamusinej spódnicy. Musisz wykonać pierwszy krok, inaczej zostaniej w tym miejscu, w którym stoisz

Powinnaś rentę dostać skoro nie jesteś zaradna życiowo czyli to się równa, że nie zdolna do pracy. Rentę możesz otrzymać w każdym kraju Unii Europejskiej.

może staraj się nie koncentrować na tym , co twoja matka zrobiła źle,bo pewno chciała jak najlepiej, tylko może nie wiedziała jak, a staraj się skoncentrować na sobie, jak to teraz naprawić! a ta twoja choroba, to może być nerwica lękowa i fobia społeczna. powinnaś udać się do odpowiedniego specjalisty, ale staraj się raczej może o ukierunkowanie na jakąś psychoterapię, może w/g jakiejś książki, leki może w ostateczności. staraj się krok po kroku robić to czego nie umiesz! to że już widzisz czego nie umiesz, to już zrobiłaś pierwszy krok!

A co to za smiertelna choroba ze musisz mieszkac z mamusia?

nie przesadzaj.

mam dwoje laure i małego,kazdy z innym, i lubie sobie tak popieprzyc bo zazdroszcze ze inne maja lepiej

Czy już spółkujesz?

jestem osobą niepełnosprawną-toi jest ta przyczyna ze mocno trzymam sie matki

Schizofrenik-narkoman cpalniczy układ, z niego chora laura.maly jest laczliwy udajemy ze ojciec to tez narkomaniec

az zdychala jak narkotyki widziała

Niech mama zrobi ci taki masaż na 100% pomoże Ci http://www.fotosik.pl/pokaz_obrazek/cd7c217c36e44d2b.html

Mamusia wiecznie zyc nie bedzie. Radze zacznij normalne zycie , poki jest czas moze nawet jakiegos meza znajdziesz.

to nie jest żaden skutek 'nadopiekuńczości' tylko zwykła fobia społeczna

najlepiej zwalić wszystko na matkę:D ona miała super dzieciństwo i mamusię z pewnością też :D

a moze jakiejs studia? akademik? nie masz jakiejs bliskiej koezanki?

-i to był(plus post o psychologu)jeden jedyny wartościowy głos w dyskusji. Reszta to zwykle pierdolenie "chłopskich filozofów".

Bardzo dobry artykuł o macierzyństwie i maminsynkach. O tym jak łatwo skrzywdzić swoje dziecko i zrobić z niego społeczną kalekę: https://mlodzinadorobku.pl/mamusiu-pomoz/