ja sie tu zmarnuje

witam,moim problemem jest to ze niecierpie miejsca w którym mieszkam (strasznie mała miescina)i zawsze dazyłam i chcialam sie stad wyprowadzic.nie to ze sie wstydze swojego pochodzenia, nie nie, nie, to nie chodzi o to.W sumie na studia wyprowadzilam sie do duzego miasta, tam poznalam ludzi,zawarłam jakies znajomosci itmialam tam plany tam zostac po studiach, ale: po 1 moj facet nie ma zamiaru sie stad wyprowadzac, ma tu dobra prace i ogolniechce tu umrzec na starosc wyprowadzac po 2 mam trudna sytuacje rodzinna, mam ciezko chora osobe w rodzinie ktora sie trzeba ciagle opiekowac wiec jakbym podjeła decyzje o wyprowadzce to chyba wyrzekłaby sie mnie rodzina ze zostawiam ich samych w takich chwilach itp. zreszta ja tez bym aie zle z tym czuła.sumienie by mnie meczyło.problem tkwi w tym iz zawsze byłam bardzoambitna osoba a tu nie ma pracy dla mnie, przynajmniej taka która by mnie satysfakcjinowała.bo praca w urzedzie czy biurze jak do tej pory jest kompletnie nie dla mnie (jest po prostu nudna, malo ambitna),siedze tylko całe dnie w zaduszonym biurze i sie zastanawiam co ja tu robie;-/ wydaje mi sie ze to jest beznadziejna sytuaxja bez wyjscia i cholernie mi z tym zle;-(

jestem w podobnej sytuacji. Też nienawidze miejscowości, w której mieszkam, a M ma tu stałą prace...:-o

ja z tego powodu rozeszłam się z mężem.Teraz mam drugiego i też nie chciał się stą wyprowadzić,ale w końcu go przekonałam,a los szczęście w nieszczęściu dał mi na to szansę,ale najpierw męża przenieśli do innego miasta z pracy i teraz dojeżdża.Gdyby nie to,pewnie nigdy by się nie zgodził wyprowadzić. tu jest okropnie,obleśnie i nudno-praca jest tylko w biedronie na kasie,bo w biurach trzeba mieć kogoś z rodziny żeby się dostać.Ludzie tu żyją plotami,a w dzielnicy w której mieszkam same pijaki,o bożym świecie nie wiedzą

niestety nawet gdybym namówila faceta pozostaje trudna kwestia rodzinna,. czuje ze tu utkne na zawsze i to mnie dobija. chcialabym zyc pelnia zycia a nie spedzac popoludnia przed tv;-( czasemm sobie mysle czemu tali los dopadł nasza rodzine.ehhhhh.pozostaje mi marzyc o lepszym jutrze.