Mój mąż nie mieszka ze mną i z dziećmi.

Po ślubie mieszkaliśmy u moich rodziców. Jednak mój mąż i rodzice nie mogli się "dogadać" i rodzice powiedzieli, że mąż ma się wyprowadzić. on poszedł na pokój do swojej matki, a ja zostałam z dwójką małych dzieci, sama bez niego.Miała to być sytuacja tymczasowa, mówił, że w najbliższym czasie coś wynajmiemy, albo weźmiemy kredyt i kupimy coś własnego. Tymczasem minął rok jak widujemy się na ulicy albo zawożę dzieci do jego matki. Ciągle mówi, że nie stać nas na nic własnego, ani na wynajem i mamy tak żyć jak żyjemy. Jest mi wstyd przed rodziną i znajomymi, że żyję w takiej sytuacji. Dzieci rosną i wkrótce zrozumieją, że nie mają normalne rodziny. On do niczego się nie kwapi tłumacząc, że stać nas tylko na bieżące życie. Nie motywuje go też postraszenie rozstaniem/rozwodem. Co mam zrobić? Przecież tak nie można życ?