Niezobowiązujący seks. Dobry czy zły???

Jestem samotną matką 9-letniego dziecka. Po rozstaniu z jego ojcem (było to jeszcze przed porodem) postanowiłam się już z nikim nie wiązać, bo chyba trudno byłoby mi pozwolić nowemu facetowi wpływać na wychowanie mojego dziecka. Przez te lata było trochę takich, którzy próbowali szczęścia, tzn. chcieli się ze mną związać. Ja - żeby mieć spokojne sumienie - nawet nie robiłam im nadziei, nie flirtowałam z nimi, nie pisałam się też na zobowiązujący czy niezobowiązujący seks. Raz tylko uznałam, że warto zaryzykować zbudowanie nowego związku, ale pożałowałam tego, kiedy się okazało, że wybranek tylko udaje, a tak naprawdę nie akceptuje mojego dziecka. Sprawę zakończyłam. Ale za to ostatnio spotkałam kolegę z czasów studiów. I tak jakoś dwoje aktualnie wolnych ludzi z różnymi doświadczeniami za sobą wylądowało w łóżku. Świadomie, z potrzeby chwili, jakiejś dozy uczuć, ale też z postanowieniem, że nie będzie z tego nic poważnego. Teraz sumienie mnie gryzie. Dla mnie to postanowienie jest wciąż aktualne, ale kolega nie zapanował nad sobą i w końcu narobił sobie nadziei - czuję się parszywie. A jak pomyślę o moim synu - nie chcę, żeby kiedyś miał instrumentalne podejście do seksu, chciałabym, żeby jemu życie potoczyło się inaczej. Jednak w chwili obecnej czuję się jak hipokrytka wobec mojego dziecka. Przyjaciółka twierdzi, że w swoim życiu zaangażowanej mamy (mimo, że mam znajomych i jakieś tam pasje) mam prawo odczuwać brak pewnej intymnej bliskości, więc mam też prawo raz na jakiś czas po prostu iść z facetem do łóżka. Ale ja nie jestem przekonana co do tego. Owszem, brakuje czasem takich zwykłych cielesnych radości, ale np. co robić później z takim kumplem, który się rozochocił...