Moje życie gdzieś straciło blask pomimo młodego wieku.

jeszcze 3-2 lata temu byłam pełna życia, odważniejsza, potrafiłam zagadywać do chłopaków, jechać za granicę z nieznajomymi ludźmi na obóz, przemawiać publicznie, mieć to coś. A teraz? Bez życia, nic mi się nie chce, no nie żyję po prostu. Taka wycofana z życia, zdekoncentrowana, zgaszona. Znajomi, którzy są w różnym wieku, skarżą się na to samo. A jak jest z wami? Żyjecie tak samo dobrze jak kiedyś?

Mam to samo. Mam wrażenie, że dziczeję:(

Ja się już powoli zbieram ;)

Niewiem co sie teraz dzieje ale co druga osoba ma depresję !!!!!!!!!

Bo skonczylo sie dziecinstwo = studia a zaczela doroslosc :)

Nie przesadzajcie,powinni cię się cieszyć że macie bużliwe lata za sobą i teraz szukajcie tylko spokoju,tym spokojem unikniecie wiele błędów i porażek życiowych,nie ma nic lepszego i milszego niż swoisty spokój,jak nie pójdziecie w kierunku materialnego to będziecie szczęśliwi,natomiast kierunek materialistyczny z pewnością zniszczy wasz spokój i harmonię.

Jaki spokój...?? :D

Spokój wewnętrzny,z dala od całego zgiełku,po prostu zacząć żyć swoim życiem a nie gonić świat który nie wiadomo czego chce i dokąd idzie.

Może i chciałbym, ale pragnę jeszcze zbyt wiele ;) Choć jestem daleko od zgiełku, to pośrednio mnie on dotyka. No i moja przeszłość czy raczej pamięć a może bardziej uczuciowość mnie rozwalają, bo poza tym mam luz :)