Kocham niewłaściwą osobę, ale chcę ją kochać.

Czuję bezsilność, niepokój, nie wiem jak sobie z tym radzić... Do pewnego momentu uważałam, że nie jest to niebezpieczne, że to tylko ucieczka od problemów, swój mały, idealny świat, do którego mogę uciec w razie problemów z mężem... Dzisiaj zaszło to za daleko i bez zastanowienia mogę to przyznać - kocham żonatego faceta, sama jestem też w stałym związku. Problem w tym, że czasami mam kontakt z facetem, którego tak okropnie kocham... rozmawiamy, widzimy się rzadko i krótko, ale mimo to to uczucie rośnie. Nie wiem, czy on wie o moich uczuciach do niego, nie wiem też co by na to odpowiedział, co by zrobił... Jest to osoba nazwijmy to medialna, powiedzmy sobie szczerze - wokalista. Różne plotki na jego temat chodzą, że sypia z fankami, że to, że tamto... a ja już nie wiem co robić! Mam 29 lat, kocham go jak nikogo innego, marzę wieczorami o tym, by mieć z nim romans, albo żeby chociaż wiedział co do niego czuję i może sam zareagował... albo, żeby tylko wiedział. Najgorszy jest fakt, że NIE WIEM jak jest na prawdę, czy on jest skłonny do romansów, czy też zupełnie nie i jest wierny żonie. Wiem, nie powinnam się wtrącać w ich życie i ratować swoje małżeństwo, ale moje małżeństwo jest nieudane. Ciągle się kłócimy, a ja uciekam myślami do mojego ukochanego. Wiem na pewno, że nawet gdyby do romansu doszło ten mężczyzna nie zostawi swojej żony, ale co mam zrobić jak marze nieustannie nawet o takim romansie... :-( Najgorsze w tym wszystkim jest to, że ja NIE CHCĘ przestawać go kochać, bo jest on moją jedyną ucieczką w idealny świat.

i jak tu mieś drogie kafeterianki do was jakikolwiek szacunek ????

Pankracy a ty sie szanujesz;]????

jak najbardziej nie kurwię się za plecami mojej ukochanej !!!!!!!!!!!!!!!!!

robisz sobie sama krzywdę. Motylki w brzuchu i chemia to burzy krew, ale moze ci sie tez przez to zawalic zycie. Kocham to za duze słowo. Jestes rozjarana, i zafascynowana nim. Potraktuj to jako fascynację- nie rób sobie nadziei i nie rób miazgi z cudzego małżenstwa. A co do Twojego zwiazku- poświęć mu wiecej czasu i przyjrzyj sie co jest nie tak- pary przechodza mniejsze lub wieksze kryzysy. A jesli sama nie wiesz czego chcesz, to wyjedz gdzies aby pobyc sama ze soba i zastanów sie nad tym wszystkim. Uczucia są peiken ale tylko wtedy kiedy nikt przez nas nie płacze.

kopnij w dupę męża jak jest do dupy i wtedy sobie romansuj miej szacunek do siebie i męża bo z niego zrobisz rogacza a z siebie kurwę

Pisałam to pod wpływem emocji, własnie mąż wyszedł z domu, pokłociliśmy się o głupotę... Robię sobie sama krzywdę, ale czuję że nie chcę przestać i to jest silniejsze ode mnie. Wiem, że niektórym ciężko jest to pojąć... Natomiast jeśli z takimi wypowiedziami mam się tutaj spotykać, jak tej osoby co pisała o kur***niu, to ja dziękuję bardzo za taką pomoc.

polecam się na przyszłość spoko no to sama określ jednym trafnym słowem co chcesz zrobić ??!! zostaw męża jak jest do bani i się nie nadaje

wiem,ze jest to silniejsze od ciebie, bo to uczucia, emocje nie da sie tego ogarnąć. Daj sobie czas- to sie wszystko przyćmi- spojrzysz na to całkiem innym okiem.

masz 29 lat tak? a piszesz jak nastka, kochasz sie w idolu to powies plakat nad lozkiem i caluj go na dobranoc Pankracy ma troche racji, ludzie miejcie tyle odwagi zeby najpierw cos konczyc a dopiero potem zaczynac. A nie krzywdzic najblizszych w imie mzonek

ja mam 20 lat, nie powinnam cię pouczac i nie to jest moim celem, ale zastanów się- ta "miłośc" do tego zonatego to jest jedna wielka fascynacja...On juz ma jedną wadeę- jest zonaty. Po drugie jesli Twój związek Cię nie satysfakcjonuje, powinnas bacznie sie mu przyjrzec i tez zastanowic- jesli to nie to to czy warto?

Ktoś mnie źle zrozumiał... nie jest moim idolem, to że jest wokalistą nie oznacza od razu jednego, prostego faktu - sprostuję. Ja tego mężczyzną znam. Po drugie dziękuję za słowa zrozumienia i rady. Po trzecie - nie umiem ratować już swojego małżeństwa, ponieważ mój mąż mnie obraża, poniża, awanturuje się o byle co codziennie. Chcę być spokojna, ale on nie potrafi nad sobą panować. Nie radze sobie z jego agresją i nie wierzę, że kiedyś mu to minie choć tysiąc razy przepraszał i obiecal poprawnę zawsze wychodzi z hukiem drzwi i leci do matki.