19 lat-zero perspektyw.

Witajcie. pisze tutaj, bo juz nie mam komu sie wyzalic i prosic o porady. Mam 19 lat i mieszkam w 6tys miasteczku. skonczylam rok temu LO zaczelam robic studium farmaceutyczne ale tniestety zamkneli mi kierunek, pol roku siedzialam w domu. Oprocz tego pracuje w pomidorach, dostaje wyzygane 6zl na godzine bez umowy, zima pracy zbytnio nie ma. w sezonie wyciagam 1100zl , od wrzesnia w sumie 700, grudzien 550 luty i marzec siedze w domu bo nie ma wogole pracy. Nie jest to praca lekka i przyjemna, przede wszystkim nie za te pieniadze..Dodam, ze =nie mam tam ani umowy ani nic, a pracuje na wysokościach gdybym spadłdka to...eh. Oprocz tego mam chora matke,. brzydko mowiac wariatke ktorej mam serdecznie dosyc ;( dla niej liczy sie tylko jej kochany synek w ktorego laduje wszystkie pieniadze, mi i ojcu zatruwa zycie jak tylko sie da. mysle ze dojdzie w koncu do tego, ze wyprowadzimy sie do babci, ale boimy sie ze matka wpadnie w jeszcze glebsza depresje i moze sobie cos zrobic. wszyscy jej mowia ze ma sie zaczac leczyc ale ona nie chce. liczy sie tylko brat i nikt wiecej, ktory dla mnie tez nie jest dobry. nie rozmawiam z nim juz jakis czas. Chce sie z tad wyrwac ale juz brakuje mi sily. nie moge znalezc innej stalej pracy, chcialabym na umowe ale to napewno wykluczone. od pazdziernika zaczyn am studia - fizjoterapie zaoczna za ktora place miesiecznie 470zl i musze dojezdza 60km.w sezonie jeszcze zaplace, ale zima? dwa meisiace bez pracy, bo innej znalezc nie moge. na dodatek juz teraz w grudniu mam praktyki miesieczne - nie bede pracowac... cale przyszle wakacje lipiec, sierpien pracuje takze. Załamuje sie.. gdziekolwiek sie obroce jest zle, najbardziej zalamuje mnie moja matka, ona ma mnei za zwykle scierwo. chodza mi czasami mysli po glowie, ze chyba sobie cos zrobie, zeby tylko mnie pokochala.. To w najogolniejszym skrocie, przepraszam, ze tak duzo ale krocej sie nie da, zeby bylo najogolniej... Bede wdzieczna za jakiekolwiek rady, lub chociaz rozmowe.

Mialo byc, ze cale przyszle wakacje- lipiec sierpien - mam praktyki takze, takze nie mam jak oplacic szkoly.

prosze o jakiej porady....

Po pierwsze to musisz zacząć myślec optymistycznie. Wiem że to trudne, ale jesteś młoda i na pewno dasz sobie radę. Tak jak jest teraz nie będzie zawsze. Na pewno się odmieni. Nie masz jakiś koleżanek które np. byłyby zainteresowane przeprowadzką do wielkiego miasta ? To najlepszy krok. Zostawić wszystko za sobą.. Zacząć od nowa. Jeśli nie dogadujesz się z mamą, to nie zmieni tego to, że coś sobie zrobisz.. Sądzę że jesteś inteligentną dziewczyną i na pewno dasz sobie radę..

a może zapytaj o jakieś stypendium socjalne,poczytaj ,może uczelnia Ci je udzieli,albo są takie zapomogi jednorazowe w różnych przypadkach,u mnie np.500zł. głowa do góry!masz przed sobą całe życie,widzę,ze jesteś mądra i pracowita,a tacy ludzie do czegoś zawsze dochodzą w życiu

mam kuzynke ktra ma podobny problem no miala tylko ze ona mieszka na wsi w ktorej mieszka 50 osob uczyla sie dobrze wiec chciala isc na studia ale brak kasy na mieszkanie zeby nie dojezdzc braki na wszystko w necie znalazla jakas oferte z Austri i teraz jezdzi tam na 3 miesiace do pracy zarabia 25 tys przez 3 miesiace praca ciezka przy rolnictwie tj pomidory ogurki truskawki itp wraca do polski oplaca mieszkanie na caly rok i reszte ma na zycie wiec nie ma co sie lamac wystarczy tylko troche wiary

Na pewno jest możliwość podjęcia innej pracy. Jesteś młoda, inteligentna, musisz tylko się bardzo postarać..

Otóż to, masz przed sobą całe zycie.. Zobaczysz jeszcze jak wiele się odmieni..

Stypendium - nie ma szans, ojciec ma 1700zl pensji, dodatkowo brat zaczal pracowac na umowe. nie zalapie sie na stypendium. a przyadloby sie, bo toniemy przez matke w dlugach. dostala dyscyplinarke i niestety nigdzie jej do pracy nei wezma. co do wielkiego miasta tak, myslalam o tym, ale niestety nie zdecyduje sie na to. jest jeden powod, nie zostawie ojca z matka i bratem, bo wysiadzie psychicznie.. mam mojego ukochanego chlopaka, ale to jednak nie o to w tym wszytskim chodzi. zalezy mi na tym, zeby skonczyc te studia. myslalam o tym, zeby potem an pol etatu isc do pracy do jakiegos szpitala, a reszte prywatnie, mam mozliwosci zrobic u dziadkow gabinet..ale to sa marzenia.. tak mnie to wszystko boli:(. "nie dogadujesz sie z matka" - to jest za malo powiedziane..ona nas nienawidzi po prostu, jak dostaje furii potrafi w nocy wyrzucic mi wszystkie rzeczyz szafy i kazac sprzatac, tak ot po prostu, chociaz mialam porzadek.. nie umiem juz szukac optymizmu w tym wszystkim,. najchetniej wynisolabym sie do D, ale nie zostawie ojca, po prostu nie moge.. zostalby w paszczy lwa.

co do innej pracy, owszem ciagle szukam w obrebie 20km, gdyby bylo trzeba moglabym nawet dojezdzac, ale nic nie ma. wszedzie albo chca osoby nieuczace sie, albo nie pasuje im to, ze bede potrzebowala 3 miesiace w roku wolne na praktyki.

Szkoda, ze kafe to forum na ktorym pisze sie zazwyczaj o bzdurach, rzadko kiedy mozna porozmawiac powaznie o zyciuu. Dzieki za wypowiedzi reszty osob, pa