Czy znajomość poprawnej polszczyzny i respektowanie zasad gramatycznych to oznak

-a inteligencji? Jakie jest wasze zdanie?

Nie

to niekoniecznie:) Jesli Polakiem, to bardziej, poniewaz swiadczy o skutecznosci działan ( (jesli mowisz w jakims jezyku celowe jest uzywanie go w sposób poprawny). Nieinteligentny jest np. ksiadz robiacy błedy językowe, poniewaz mowa jest jego narzedziem pracy.

raczej nie. Z inteligencją się rodzisz, po prostu jesteś bystry, kojarzysz jedno z drugim, twój mózg świetnie pracuje. Poprawna polszczyzna oraz zasady gramatyki to rzecz nabyta, uczysz się jej, nie posiadasz od urodzenia.

Moim zdaniem, to nie tyle oznaka inteligencji (zresztą o jaką inteligencję Ci chodzi? Bo wiele osób myli inteligencję ze zwierzęcym sprytem), co oznaka wykształcenia, pewnej kultury osobistej, chęci zapewnienia współrozmówcom odpowiedniego poziomu dyskusji. Poprawna polszczyzna to narzędzie, dzięki któremu można o wiele więcej osiągnąć niż sadząc byki jak drugoklasista. Poza tym dzięki temu jest się dużo lepiej odbieranym. Sama przyznaj - na egzaminie ustnym, rozmowie kwalifikacyjnej, spotkaniu na szczeblu zawodowym, pisząc dokumenty, podania, wysyłając e-maile służbowe lub podczas randki bogaty zasób słownictwa i znajomość ortografii może tylko pomóc, nigdy zaszkodzić.

miś gogo - jak w takim razie wytłumaczyć fakt, że jedno dziecko potrafi pisać nie strzelając byków, a drugie nie może opanować, że "który" pisze się przez "u" zamknięte?

gfgffgdgfddgf - zaraz się dowiesz o niesamowitej pladze, która dotknęła 70% osób na Kafeterii i jakieś 50% polskiego społeczeństwa, czyli o dysleksji.

Po prostu jestem bardzo ciekawa, czy jest jakiś związek między jednym a drugim :)

czytac i pisac ( a praktyka czyni mistrza, nawet jak sie ma dysortografię). Poza tym inteligentny czlowiek , zwlaszcza starszy i doswiadczony latwo sobie tlumaczy zasady ortografii ( np "który" - bo ros."kotoryj", slowa pochodzace z francuskiego z "ż" a nie "rz". Inteligentny czlowiek nie napisze też "Chołota" tylko "hołota", bo skojarzy,ze pochodzi to od często uzywanego kiedys słowa "hołysz" itd..

Wszystkie dzieci mają taki sam dostęp do książek. Niektóre z nich się nie uczą, nie odrabiają prac domowych a jednak nie mają problemów z pisaniem i czytaniem :) Nie chodzi mi tu o starszych ludzi, którzy kojarzą słowa, ale m. in. o dzisiejszą młodzież.

Wg mnie to oznaka normalności :-)

Ciężko mi na to pytanie odpowiedzieć :) Poprawna polszczyzna to też kwestia wychowania, podejścia rodziców, rozwijania zainteresowań u dziecka (zwłaszcza czytania), własnych ambicji jednostki i środowiska, w którym przebywa. Związek między tymi dwoma rzeczami istnieje chyba na innej płaszczyźnie i jest bardziej złożony, ja posłużę się trywialnym przykładem - jeśli rozwijano Twoje zainteresowania, poświęcano Ci czas, podsuwano książki, to i Twoja inteligencja lepiej się rozwinie, a językiem będziesz lepiej władać niż dzieci chowane na telewizji.

jak agrafe zauważyła znajomosc polszczyzny przydaje sie w wielu momentach zyciowych. Inteligentny człowiek dba o poprawny język, poniewaz chce byc skuteczny w działaniu ( a na skutecznosci własnie polega inetligencja)

dostęp do książek to nie wszystko - dobrze, gdy ktoś umie dziecku to pokazać i nimi zainteresować. A co do dzieci, które nie spędzają wiele czasu na odrabianiu prac domowych i czytaniu, to sprawa jest prosta - skubańce mają świetną pamięć i najwyraźniej nie przesiadują w Internecie. Tutaj nawet polonista może zgłupieć ;)

A takie, które się nie uczy, nie odrabia prac domowych ale spędza wiele czasu oglądajac filmy lub śmigając po internecie? :D

co do dysleksji i dysortografii : Moj syn robil straszne błędy ortograficzne Psycholog szybko okreslil to jako dysortografię. Tymczasem syn uczył sie przedtem za granicą.. Zacząl czytac i pisac po polsku - i to duzo - przestał robic błędy. Jakos psychologom nie dowierzam.

internet, sensownie uzywany, moze bardzo rozwijąć, także pomóc w poprawnej polszczyźnie i ortografii.

"gfgffgdgfddgf A takie, które się nie uczy, nie odrabia prac domowych ale spędza wiele czasu oglądajac filmy lub śmigając po internecie? :D" A takie, które się nie uczy, nie odrabia prac domowych, nie czyta, spędza wiele czasu oglądając filmy i śmiga po Internecie, a przy tym wszystkim pisze bezbłędnie i ma bogaty zasób słownictwa, jest albo dzieckiem, które chłonie ortografię przez osmozę, albo zstąpił na niego Duch Św. i dał mu dar władania polszczyzną :)

jedno dziecko może więcej - racja, ale jeśli chodzi o pytanie autorki, to założyłam, że to teoretyczne dziecko, o którym tu rozmawiamy, może śmigac po Internecie bez ograniczeń :)

Nie chodziło mi jedynie o dzieci, jakoś tak potoczyła się ta konwersacja ;) Pytanie dotyczy również osób dorosłych

No tak, ale jeśli chodzi o osobę dorosłą, to duże znaczenie ma wychowanie, dobra pamięć, zdolności, ambicja, więc wracamy do punktu wyjścia ;) A starając się odpowiedzieć najprościej na pytanie postawione w tytule tematu: znajomość ortografii i posługiwanie się poprawną polszczyzną nie czyni człowieka inteligentnym, ale każdy inteligentny człowiek do opanowania prawideł i słownictwa ojczystego języka powinien dążyć :).

Moim zdaniem to czy poprawnie używamy naszego języka to w dużej mierze kwestia wychowania. Po pierwsze do dziecka od najmłodszych lat powinno się mówić "normalnym", poprawnym językiem. Idziemy na spacer nie "pa pa", chcesz pić czy jeść a nie "am am" czy "piciu" Wiadomo, że małe dziecko przekręca, mówi po swojemu ale osłuchuje się z poprawną mową i to procentuje w przyszłości Druga sprawa, niemniej ważna to książki. Dzieci uwielbiają jak im się czyta i nikt mi nie wmówi, że to nieprawda. To nam dorosłym wygodniej jest włączyć kreskówkę na MiniMini czy inną bajkę na DVD. I dwie godziny spokoju. Dzieko, któremu się dużo czyta, ma bogate słownictwo to raz a po drugie w przyszłości lubi czytać samo To wiem z doświadczenia :)

Agrafe podpisuję się całkowicie pod Twoim ostatnim postem :)

Tak. Zdecydowanie. Dysortografia, dysgrafia, dysleksja i inne dysmózgowia to zwykłe niedbalstwo. Mam przyjemność znać świetnego metodystę, który wiedzą takie jednostki ciemne uzdrawia.

I ja się zgadzam z Tobą, W :) Gierogiej - współczuję znajomemu/znajomej.

Ja zazdroszczę. Pasjonat polszczyzny. Od kilkudziesięciu już lat. Zero dydaktycznych przypadków beznadziejnych na koncie. Dzięki niemu wiem, że niechlujstwo nazywa się teraz dys...

Ujmę to inaczej - zazdroszczę talentu pedagogicznego i świętej cierpliwości :) A co do schorzeń z prefiksem "dys-" - zgadzam się. W większości są to rezultaty niedbalstwa rodziców oraz lenistwa obu stron.