Błędy w wyborze studiów:(

W przeszłości źle wybrałam studia.Byłam młoda, głupia, inaczej sobie to wszystko wyobrażałam. Po roku zrezygnowałam z pierwszego kierunku, poszłam na drugi, który okazał się strzałem w dziesiątkę. Od października zaczynam III rok, dobrze sobie radzę, i nie wyobrażam sobie lepszego wyboru. Problem tkwi jedynie w tym, że o mojej pomyłce z przeszłości przypominają mi ciągle rodzice, którzy nie potrafią się pogodzić z tym, że zawaliłam poprzedni kierunek. Dla nich to ogromna strata czasu. W jakimś sensie rozumiem ich żal, ale przecież teraz idzie mi o niebo lepiej, studiuję to, co lubię. Czasem jednak mam momenty, kiedy mam wyrzuty z powodu roku w tył. Myślałam nawet o tym, żeby zrobić dwa lata w rok, żeby nadrobić stracony czas, bo jest taka możliwość przy wysokiej średniej, ale sama już nie wiem...Czy wasi rodzice też mieli żal o to, że rzuciliście jedne studia i poszliście na drugie?

paranoja gratuluję Ci ze odnalazłaś to co lubisz i że miałas odwagę dokonać zmiany. Rok to wcale nie tak dużo. Olej pretensje rodziców. Są ludzie którym w życiu nie dogodzisz, choćbys nie wiem co zrobiła

ja jedne porzuciłam, potem skończyłam inne, moja siostra też rzuciła i to po 4 latach! teraz kończy inne, rodzice biadolili, ja ich rozumiem, bo pieniedzy w domu dużo nie było, z perspektywy nie żałuję swojego kroku ale jestem trochę zła na swoją i siostry niekonsekwencję, teraz rodzice już nie podejmują tego tematu bo cieszą się generalnie ze swoich dzieci więc co będą wypominać, przejdzie im zobaczysz

W dodatku rodzice są niezadowoleni z kierunku, który wybrałam po raz drugi. Oni za wszelką cenę chcieli mieć w domu prawnika, bo to jedyny przyzwoity zawód wg nich.

to ich problem nie twoj, ja zmienilam studia po 3 latach a nie po roku! potem rok pracowalam i poszlam na wieczorowe kontynuujac prace. nie musialam wysluchiwac ze musza mnie utrzymywac itp. Poza tym prawda jest taka ze moi znajomi ktorzy normalnie szli trybem 5 letnim na dziennych maja problem z praca, a ja nie bo juz mam kilka ladnych lat praktyki i moge wykazac ze jestem zorganizowana bo łacze nauke z praca glowa do gory!

ja mam troszke inny problem- studiuje architekture wnętrz. Wszyscy moi bliscy uznali to za kaprys, co chwila mi dowalają,ze nie znajde pracy i mój zawód nie ma przyszłości. Ciągle słysze,ze mam szukac pracy w jakims biurze architektonicznym (chociaz powtarzam im,ze chce pracować jako wolny strzelec badz sama za czas jakis otworzyć swoje wlasne biuro). Niestety nie dociera do nich- ciagle słysze,ze mogłam isc na prawo jak reszta mojej rodziny, że oni beda dobrze zarabiac a co ja będe robić? Twierdzą, że mój zawód jest nieprzydatny bo w pl nie stac ludzi na takie duperele jak urządzanie wnętrz itp itd.. przykre troche, ale mam to w dupie- przemęcze się, skoncze studia i wtedy im pokaże. Zresztą, od tego roku przechodze na zaoczne, także niedługo już zaczynam działać. Trzymajcie kciuki;)