Nie radzę sobie już...

Witam. Nie wiem już gdzie się udać. Potrzebuję pomocy prawnika, ale nie stać mnie na niego, bo jestem niepełnosprawną 18 latką. Mój problem jest bardzo duży. Nie daję sobie z nim rady. Nie jestem w stanie obciążać własnej matki tak więc ja sama nie wiem czego oczekuje. Muszę jeszcze nadmienić, że to będzie bardzo długi post. Mam zanik nerwu wzrokowego po matce, wraz z moim bratem. 2 brat ma Zaburzenia rozwoju osobowości. Ja jestem z drugiego małżeństwa. Mój chory brat jest traktowany dosłownie jak "Bóg". Wyprowadził się już do żony, ale matka i tak spłaca za niego długi i "daje" mu większość domowych pieniędzy na głupoty. Nam brakuje pieniędzy już mniej więcej 15. Taty wypłata w życiu nie wystarczy... Mamy też długi właśnie przez mojego brata bo chciał np "Nowe ciuchy". Ma 26 lat. W domu nie dzieje się najlepiej. Ale głownym powodem jest.... Moja matka. Wyzywa mnie od najgorszych szmat. Nie jest alkoholiczką. Zaczynam wykańczać się psychicznie. Nie sypiam, bo ciągle miewam wizję, że ktoś się wkrada. Mam straszne lęki. Nie wytrzymuje tej sytuacji. Matka wyzywa mnie od lat. Zaczęła jak chyba miałam 7 czy 8 lat. Dostaje się o wszystko. Że śpie, że siedze, że nie dam rady zjeść obiadu. Nie tylko ja jestem tym "Obiektem" tortur. 2 jest ojciec... Nieraz się zdarzyło, że go spoliczkowała. Ale on się nie poskarży, bo męska duma mu na to nie pozwala. Od małego patrze na patologie. Mój wzrok z dnia na dzień się pogarsza przez te sytuacje. Mam czasem takie dni, że jestem kompletnie niewidoma. Wstyd mi w ogóle pisać to wszystko, ale teraz robi mi się dziwnie lżej. Pewnego dnia moja matka przybrała inną taktykę. Oskarżyła mojego brata o znęcanie się psychiczne nad rodziną. Właśnie w tym momencie skończył wyrok. Następną osobą był mój ojciec. Tak dobrze broniła się moja matka, że moje zeznania były niepotrzebne. Ale ze strachu o sobie nie wspomniałam tylko broniłam ich. Codziennie boję się, że będę następna. Moja matka jest rozczarowana, bo ojcu udało się wybronić. Ale teraz stało się nieszczęście. Matka dostała raka piersi. Jest na chemioterapii. Ogólnie wszystko będzie dobrze, ale teraz grozi nam, że będzie się "bronić chorobą". Biedny ojciec. Ona ciągle wciska mu, że jest alkoholikiem. Zakładając sprawę mówiła, że nadużywa alkoholu. Owszem- piję, ale tylko leży i piję. Piję tylko w piątek po pracy do niedzieli. Kiedyś wytłumaczył mi dlaczego. Dlatego bo w weekend musi być cały czas w domu i on nie chcę myśleć o tym co tu się dzieję. Najbardziej żal mi jego. Co byście mi poradzili? Nie wyprowadze się, bo nie mam za co... Nie jestem na tyle silna żeby sobie z tym poradzić. Już nie widzę żadnych desek ratunku...

dramat..współczuję naprawdę..musisz jakoś się trzymać!

dramat..współczuję naprawdę..musisz jakoś się trzymać!

gdybys bylazLublina to zalatwilabymci prawnika za darmo ale jak znam zycie topewnie jestes z drugiegokonca Polski????

wiesz co nie jestem pewna czy prawnik ci potrzebny, bo nieby po co? nie piszesz tego, nie wiem czy chcesz o coś walczyć, wytoczyć sprawę? przeczytałam twój list ale jest on chaotyczny i nie bardzo wiem jak ci pomóc?? jakaś strasznie skomplikowana ta sytuacja rodzinna i choroby...wydaje mi się, że potrzebujesz z kimś szczerze pogadać, wyrzalić się, jeśli nie masz takiej osoby to poszukaj może psychologa

nie pozostaje nic innego jak tylko zalozyc jej sprawe. Musicie wraz z ojcem zalozyc swoja sprawe przeiwko matce o znieslawienie i zeznawanie nieprawdy pod Waszym adresem,nie ma innego wyjscia zeby ja usadzic na dupie.

albo na niebieska linie zadzwon !!!!tam ci doradza profesjonalisci