nieakceptowana

w sredniej szkole (około 5 lat temu) zachorowałam na anoreksje, choroba przyczepiła się do mnie na prawie 3 lata :( ważyłam bardzo mało, mało jadłam, nienawidziłam swojego odbicia w lustrze... na studiach postanowiłam z tym skonczyc, nie obyło się bez pomocy psychologa, takze zmiana srodowiska dobrze mi zrobiła :) przytyłam, ale nadal wazyłam mało około 43 kg, waga jeszcze rosła aż zatrzymała się na 48 kg (muszę wspomnieć, że w tym czasie poznałam chłopaka, jestesmy ze sobą przeszło rok). Lekarz mi powiedził, że musze jeszcze przybrać na wadze, pozbyc się anemi i przywrócic okres. Mogę napisać, że zaakceptowałam siebie w 90% ale tą pewnosć siebie odebrał mi.... chłopak!! mam 1.61 cm i obecnie waże 50 kg (mam biust, tyłek, ale wyglądam raczej normalnie, nie mam boczków, czy grubych ud), ale chłopak mi mówi żebym trochę zrzuciła :( ja wiem, że jak znów zaczne się odchudzać to choroba wróci, nie potrafie chudnąć 3 kilo jak chudne hurtowo :( to dobry chłopak, ale tego nie moge przeboleć.... i co ja mam zrobić???? odchudzac się, czy słuchac tego jaka jestem niedoskonała :(

Nie odchudzaj sie w zadnym razie! Sama zdajesz sobie sprawe, czym to grozi... Chlopak naprawde jakis ulomny jesli nie rozumie, ze anoreksja to ciezka choroba i trzeba sie pilnowac. Porozmawiaj z nim.

161 cm i 50 kg hmm :) musisz ladnie wygladac, chudniecie nie jest ci potrzebne :) powinnas sie zaakceptowac a twoj chlopak tym bardziej :) co to za chlopak skoro wiedzac o twojej chorobie kaze ci sie odchudzac ... :O

poznałam go jak ważyłam te 43 kg i wtedy mu się bardzo podobałam (lubi takie male i chude - nie powiem dobrze wtedy wyglądałam, ale nie miałam okresu no i ogólnie problemy ze zdrowiem) on nie wie, że było ze mną zle, wie ze się odchudzałam ale on mysli ze to taki jednorazowy wybryk :/ nie chce o tym mówić, bo po co? po co do tego wracac :/

nie odchudzaj się!

:(

chyba macie racje, jak nie zaakceptuje to trudno :(

Autorko, uważam, że powinnaś powiedzieć swojemu partnerowi, z jaką straszną chorobą się zmagałaś. Sama wiesz, że wystarczy chwila słabości i możesz wpaść w to gówno od nowa. On powinien Cię wspierać, a nie rzucać tekstami nie na miejscu. Porozmawiaj z nim, inaczej zamęczy Cię żal do niego za te słowa. Mam nadzieję, że jesteś już na tyle stabilna, iż ani w głowie Ci odchudzanie się.

popieram w 100 % BABINKTON porozmawiaj ze swoim facetem

nie lubie o tym rozmawiać, moi obecni znajomi, chłopak nic o tym nie wiedzą, bo to przeszłosc o której nawet nie chce myslec, co mi się udawało aż do tego momentu :/ sama nie wiem, na pewno z nim porozmawiam, bo to mi bardzo leży na sercu ale raczej nie wspomne o tym co ze sobą wyrabiałam, bo aż wtyd!!! może kiedys... dziękuje za ciepłe słowa :*

Pewnie, że nie lubisz o tym rozmawiać, kto lubi mówić o swoich słabościach, pokazywać się od najgorszej strony? Ale musisz! Skoro miałaś anoreksję, to nie znaczy tylko, że chciałaś być ładna i szczupła, Ty masz skłonności do autodestrukcji. A partnera ma się nie tylko od tego, by mówił, jaka jesteś śliczna, ale również od tego, by nad Tobą czuwał, gdy będziesz miała gorsze dni.