nie chce krzywdzic mamy...................................

Mam 19 lat i odkad pamietam wszystkie frustracje i caly stres jaki kumulowal sie we mnie przez caly dzien przynosze do domu. i rozladowuje to na mojej mamie. czesto poklucimy sie o byle glupoty, ja na nia krzycze, nawyzywam a potem, jak usiade w spokoju i wezme gleboki oddech... cholernie tego zaluje. mam ochote ja przeprosic ale naleze niestety do tych osob, ktorym przychodzi to z trudem. kocham ja i nie chce zeby jej bylo przykro ale sma nie wiem czemu tak robie. jak jestem zla i np wychodze do znajomych to zachowuje sie normalnie... dzisiaj bylo to samo, ale ja przeprosilam. naleze do wybuchowych osob jednak nie chce jej ranic. ma tak ktos z was? :(

mam podobnie, neistety wyżywam się na pierwszej osobie, którą zobaczę po przyjściu do domu i jest to mój M. nieraz juz mu sie dostało za nic (dostało w sensie opieprzu) potem mi głupio i od razu go przepraszam, zresztą - zna mnie i wie, że to nie o niego chodzi, tylko ktoś/coś mnie wcześniej wkurzyło mimo wszystko robię mu przykrość i nie czuję się z tym dobrze

a to jest najciekawsze ze w otoczeniu jestem uznawana za spokojna, bezkonfliktowa osobe.... glupio sie czuje, probowalam przestac ale nie moge :( mamusia zawsze czeka na mnie z cieplym obiadem, zawsze mi pomoze a ja tak sie odwdzieczam... moze ja jestem choleryczka?...

Po prostu tak masz. Może przyda się jakaś terapia? Rozmowy z terapeutą, a może za miesiąc nie będziesz już taka wybuchowa. Porozmawiaj z jakimś terapeutą. Założę się że niedługo Ci minie.

chce jak najszybciej sie wyprowadzic zeby juz jej nie ranic. mama choruje i nie powinna sie denerwowac. tak mi glupio.... bylam juz u psychologa kiedys wlasnie na to ze jestem taka nerwowa. biore leki na uspokojenie. pomagaja, ale nie zmienia przeciez mojego temperamentu...