Nigdy nie byłam w związku. Życie w samotności jest dziwne...

Przez alkoholizm jednego z rodziców przestałam ufać ludziom, bardzo bałam się zranienia itd. Typowe DDA. No i kompleksy. Zawsze byłam sama i było mi z tym dobrze. Żadnego przytulania, rozmów, seksu, nie wiem, czego jeszcze... Wszystkich tych rzeczy, jakie sie robi w związku. Nawet nie wiem, jakich:o Po studiach zamieszkałam sama, było ciężko, przygarnelam kota, żeby mieć jakiekolwiek towarzystwo. Spędzam w pracy 10 godzin, w tygodniu jakoś sobie radzę. Pracuję - nie myślę, nie jestem sama. W weekend głownie piję. Robię obiad, nie ma go kto zjeść, mi się też odechciewa, nie ma się do kogo odezwać. Mówię sama do siebie. Załosne.

W związku też jest dziwne...

Czemu żałosne? Masz kota, koty są fajne. No i pracujesz.

No pracuję. Za coś trzeba żyć. Kot jest super, to fakt;) Ale teraz siedze sama, nawet nie chce mi sie nigdzie wychodzić. Kiedys chodzilam na imprezy co weekend, a w zasadzie, kiedy tylko sie dało. Teraz nie mam na to ochoty - co będe robic w klubie pełnym obcych ludzi? Chyba mam mały kryzys. TRudno to wytłumaczyć. Jestem juz stara, nie wyglądam jak kiedy miałam 19 lat. Nigdy nie będę już dla nikogo atrakcyjna. Chyba boję sie ludzi, zwłaszcza mężczyzn. Myślę, że będę samotna już zawsze, ale trudno sie tak żyje.

Z czasem człowiek się przyzwyczaja.

Oczywiście wiem, że w związku też jest dziwnie. I że tak naprawdę człowiek jest samotny przez całe życie. I że zawsze w obliczu tego, co najgorsze, zostajemy sami. Moja mama umarła na raka, wielu członkow mojej rodziny chorowało na raka - np. w obliczu choroby, śmierci, nie możemy nic zrobić dla innych. Mam nadzieję, że rozumiecie, o co mi chodzi.. Ale kiedy żyje się samemu, jest zupełnie inaczej. Myślałam, ze lubię byc sama, ale kiedy zamieszkałam bez nikogo, szybko się okazalo, ze tak nie jest

Wiem że jest ci cieżko ale z drugiej strony też jest sporo rzeczy z których możesz być zadowolona. Raz że skończyłaś studia, usamodzielniłaś się itd. Więc nie potrzebnie tak o sobie myślisz. Podejrzewam że jesteś wartościowa osobą i szkoda byłoby żebyś resztę życia przesiedziała w samotności. Tylko ten alkohol to sobie daruj bo sama widzisz do czego doprowadziło to twojego rodzica.

Wszyscy umieramy w samotności, bo przeciez nikt nam nie może towarzyszyć. Musisz sobie odpowiedzieć na pytanie czy naprawdę doskwiera ci samotność czy po prostu sie nudzisz.

Człowiek jest zwierzęciem stadnym, temu nikt nie może zaprzeczyć. Samotność jest czymś czego się najbardziej (pomijając chorobę) boję. Na szczęście mam obok siebie ukochaną osobę. Super że masz pracę, jesteś wśród ludzi :) tylko te samotne weekendy, to z pewnością doskwiera. Nie wiem ile masz lat, ale w każdym wieku można znaleźć swoją połówkę. Musisz jednak wyjść do ludzi, bo inaczej nie da się kogoś poznać, no jeszcze jest internet, znam parę która tak się poznała i do dziś są szczęśliwi.

Przecież napisała że "zero seksu", to jak myślisz?

No tak, wyjśc do ludzi.... :) Niestety, tak jak pisałam, przez ponad rok chodziłam na imprezy - 2-3 razy w tygodniu. Nie mam problemów z poznawaniem ludzi. Pracuje w firmie, gdzie jest ok. 300 osób. Umiem rozmawiac z ludźmi, dobrze się bawić. często bywam dusza towarzystwa. Co jeszcze powinnam zrobić? Wyjść teraz na ulicę i się rzucić na pierwszą osobę, która zobaczę?:) Rady typu: wyjdź do ludzi są bez sensu... jestem obok ludzi cały czas. Całe życie. Ale nic z tego nie wynika.

Może zacznij czytać ksiażki? Czas ci jakoś zleci.

Ryzykuj.

Przeczytałam w życiu bardzo wiele książek;) Nie chodzi o zlatywanie czasu. No nic. Nie będę tu pisać głupot, nieważne