19 - latka dorosła, czy jeszcze dziecko?

Wytłumaczcie mi to bo nie rozumiem. Mam 19lat, chłopaka od 1,5 roku. Jestem spokojna, grzeczna itd.. chodziłam do najlepszego liceum w okolicy, dobrze zdałam maturę, dostałam się na studia, rodzice kupili mi samochód.. Wszystko pięknie i kolorowo. Mój chłopak jest 'poukładany', a moi rodzice wiedzę , że pochodzi z dobrej rodziny.. Też nie można mu nic zarzucić.. Widujemy się bardzo rzadko, bo mieszka on w innym mieście.. W tym roku u mnie w domu był może raptem 4razy, tak to widujemy się raz na miesiąc na mojej stancji ( oczywiście, choć rodzicom próbowałam to uświadomić, to oni nadal sobie nie zdają sprawy ), bo uczę się i mieszkam po za domem. Na imprezy nie chodzę, bo iść samej bez chłopaka to już wolę posiedzieć w domu, poczytać książkę i pogadać z nim przez kamerkę. Jeżeli już razem wychodzimy gdzieś to sporadycznie. W tym roku byliśmy na mojej studniówce, na koncercie.. i dzisiejszej nocy pojechaliśmy do kina.. ale.. Oczywiście rodzice na ten pomysł nie mieli nic przeciwko.. Niestety już na miejscu plany się zmieniły.. pojechaliśmy do koleżanki.. o godz. 23.00 napisałam im sms'a że jesteśmy u koleżanki, żeby się nie martwili. Wszystko jak na spowiedzi.. U koleżanki oczywiście gatka szmatka, wyciągnęła nas na dyskotekę, potem wróciliśmy do niej trochę usiąść i pogadać.. Nie zmrużyliśmy oka. Koleżanka mieszka ok 100km ode mnie wróciliśmy nad ranem.. dokładnie to o godz.7. Wchodzimy do domu.. i awantura.. że jak ja tak mogłam.. jakie świństwo wykręciliśmy.. Matka, babcia, ojciec na nas... Ja im mówię, że byliśmy tu tu i tu, robiliśmy to i to.. Grzecznie ładnie próbuje z nimi rozmawiać.. a oni mi mówią że mogłam zadzwonić.. a ja im mówię, że napisałam sms'a , mieliśmy wracać ale koleżanka nas zatrzymała.. i nie chciałam ich budzić w środku nocy.. ( bo wiem że byli zmęczeni ) .. po za tym miałam przy sobie telefon, więc też mogli zadzwonić. Moje i mojego chłopaka tłumaczenia, przeprosiny jak grochem o ścianę.. Matka wyszła z płaczem, jak byśmy jej nie wiem co zrobili.. Wszyscy są na nas obrażeni... I powiedzcie mi.. Mam 19 lat, chłopak 23, to chyba jesteśmy dorosłymi ludźmi.. ? nie zadzwoniłam .. - no trudno, pierwszy raz mi się to zdarzyło.. przeprosiłam.. i chyba nie ma powodów, żeby wytykać mi wszystko co najgorsze.. każdy popełnia błędy, ale to mój pierwszy ( jeżeli można nazwać to błędem ) Czy my jesteśmy małymi dziećmi.. nieodpowiedzialnymi i robiącymi w majty za przeproszeniem..? Co o tym wszystkim sądzicie, bo ja, mimo tego że chłopak siedzi obok i mnie pociesza, to jestem załamana.. jak można robić takie halo z w sumie niczego.. i teraz pewnie będę miała gadkę co ja to nie zrobiłam przez co najmniej kilka następnych tygodni.. aż się żyć odechciewa .

tylko nie mówcie mi, że ja się tu tyle biedna naskrobałam, a tego nawet nikt nie przeczyta i mi nie odpowie :(

jestes dorosla ale dla rodzicow ciagle dziecko wiec sie martwia

ale czy nie powinni się w końcu ogarnąć i darować sobie ciężkie awantury.. uświadomić sobie, że ja wreszcie kiedyś przestanę być ich kochanym ''dzieciaczkiem''?

kiedy jestem na stancji.. to też im wszystkiego nie melduję.. oni też się w sumie wtedy w ogóle tym nie interesują. ale kiedy jestem w domu.. to wolę im powiedzieć, co i jak, żeby uniknąć takich sytuacji jak dzisiaj .. Gdybym wiedziała, że plan wieczoru potoczy się inaczej przed wyjściem z domu.. to też bym może ich od razu uświadomiła.. powiedziałam im po fakcie.. ale powiedziałam i chociaż mogli by to uszanować że jestem wobec nich szczera..i nie ukrywam nic..

Wg mnie traktuja cię jak przygłupią i nieodpowiedzialną nastolatkę, która jak tylko gdzieś wyjdzie bez rodziców, to zaraz napewno narobi sobie kłopotów. I raczej łatwo tego nie zmienisz, mam koleżankę z takim samym problemem i nic nie pomaga

ale ja nie wyszłam sama.. tylko też z drugą osobą.. dorosłą i odpowiedzialną.. nie wychodzę notorycznie, ale pierwszy raz wróciłam bez uprzedzenia nad ranem.. jestem załamana. i zastanawiam się kiedy przestaną panikować jak tylko ruszę tyłek z domu..

Ech, dla rodziców osób w twoim wieku wystarczającą informacją powinno być "Przyjdę późno", no ew. gdzie i z kim idziesz. Jakbyś powiedziała "Będę o 23" a wróciła o 23.10 to by cię chyba zlinczowali, co? Nic na to nie poradzisz, masz nadopiekuńczych rodziców i musisz się z tym pogodzić

no nie wiem, czy to się nazywa nadopiekuńczość.. mam też brata w wieku 17 lat.. całe wakacje wychodził o 22 wracał o 1.30 w nocy, albo i później.. nad ranem wciskał kity, że o godzinie max 12.. oczywiście wtedy było w porządku.. nawet mu uwagi nie zwrócili..

A, teraz wszystko jasne: tadycyjne wychowanie. Chłopcu wypada, dziewczynce nie. On może wracać, o której chce, bo przecież jest silny, odpowiedzialny i ma swój rozum. Współczuję ci tym bardziej...

no tak a dziewczyny są bez mózgowe :P

spowiadasz sie z każdego kroku ! to na co liczysz ??? odetnij pępowinę

Nie ja tak uważam, oczywiście. Z zachowania twoich rodziców wynika, że to oni tak o was myślą.

myszka, bo sama nie wiem co lepsze.. wchodzę do domu.. matka, ojciec, babcia.. z wrzaskiem na mnie.. to moim zdaniem chyba lepiej spróbować załagodzić sytuację, powiedzieć co i jak było.. chociaż.. chyba doszłam teraz do wniosku.. że lepiej po prostu wyjść.. i wszystkich olać.. skoro robią z igły widły..