przeprowadzam sie z do faceta ale szkoda mi zostawic swoich rodziców i pokoju

czy tez tak mialyscie?

też tak mam:( powiem więcej momentami chce mi się plakać juz na samą myśl - wyprowadzam się za miesiąc (ślub)

Dla mnie to normalna reakcja ja jak sie wyprowadzałam to wyłam jak bóbr. Ale to minie z czasem jeśli rodzice wiedzą że idziesz w bezpieczne ręce to jest git.Ja prawie przez pół roku jak jeżdziłam na kawke do rodziców to póżniej do siebie z rykiem wracałam że ich tak zostawiam ;) Zobaczysz będzie oki

a teraz już mineło 6 latek odkąd jestem na swoim i wiem że teraz rodzice sobie własnie odpoczywają.To jest ich czas ,i powiem że jak z mamcią zawsze się dogadać nie mogłysmy ,bo te same charakterki to teraz jak nigdy jest wyśmienicie .Więc głowa do góry :)

dzieki dziewczyny muslalam ze to ze mna jest cos nie tak ze jest mi strasznie przykro z tego powodu bo w domu mam zajebistych rodzicow a tam to tylko tesciowa w gruncie rzeczy nie sa zli ale nie ma juz tej swobody co w domu

Ja tak długo mieszkałam z rodzicami, że moje odczucia były dokładnie odwrotne: gdy miałam wrócić do domu, do rodziców, aż mnie mdliło. Gdy więc on i ja zamieszkaliśmy razem, długo nawet nie miałam chęci wrócić na poprzednie śmieci nawet z wizytą.

nie poszlabym mieszkac do tesciow!!!

jak się wyprowadzę (do końca tego roku) to wiem że pojawię sie w swoim rodzinnym domu tylko na urodzinach. 3 razy w roku.

tzn moj facet ma duzy dom i my bedziemy zajmowac gore i bedziemy mic osobna kuchnie na gorze i dzwi na gore zamkniete tylko wejscie przez dól wspolne

A ja własnie ryczałam na myśl że mam wszystko zostawić - rodziców, psa, swój kochany pokoj.... a jak się już wyprowadziłam to dosłownie z dnia na dzień się przestawiłam i w nowym mieszkaniu czułam się jak w domu. Teraz nie rozumiem czemu wtedy płakałam, samo to że tam kiedyś mieszkalam wydaje mi się takie nierealne... A nie mieszkam w domu dopiero od roku

co myslicie o takim ukladzie mieszknania?bo nie wyobrazam sobie wogole w jednej kuchni z tesciowa

Jak teście fajni i się nie wtrącają, to może być. Zresztą - skoro mają duży dom to szkoda kasy żebyście sobie kupowali mieszkanie. My mieszkamy z daleka od moich i jego rodziców i powiem Ci że czasami strasznie nad tym ubolewam. Jak byłam młodsza to marzyłam właśnie o takiej niezależności, a teraz marzy mi się taki dom wielopokoleniowy, gdzie mieszkają rodzice, dzieci, a potem wnuki... Czasami strasznie mi brakuje towarzystwa starszych, doświadczonych osob, z którymi mogę wypić kawkę i się poradzić. Owszem, odwiedzamy rodziców, ale to nie to samo.

mialo być teściowie *