Ojciec wyzywa mnie i matke!!

Nie umiem sobie poradzić z tym problemem. Mieszkamy z tym człowiekiem od zawsze i znosimy wszystko, jego wyzwiska, jego upokorzenia wobec nas i to że nawet nigdy nie powie przepraszam. Tylko ciągle wypomina mi i matce że jesteśmy jego własnością, że nas utrzymywał tyle lat. Mimo że ja pracuje, matka też to on dalej szczyci się swoimi zarobkami. Matce jak byłam mała robił awantury że wychodzi po to żeby go zdradzać. Robiliśmy nawet badania genetyczne bo ojciec nie wierzył w to że jestem jego córką. Teraz mam sytuacje jeszcze trudniejszą, bo ojciec ubliża mi z tego względu że jestem samotną matką, ciągle mi o tym mówi używając przy tym określeń że się puszczałam. Dwukrotnie dopuścił się gwałtu na matce, na moich oczach i stwierdził że miał prawo tak się zachować i że ze swoją własną żoną ma prawo robić co mu się podoba. Pomijam już to że jedna taka scena miała miejsce na oczach mojego syna to ojciec mu powiedział że robił to co on będzie robił ze swoją żoną. Nie wiem jak się uwolnić z tego piekła, ten człowiek za każdym razem powtarza mi że sama sobie nie poradze, mówi mi że to nie jest moja sprawa co on robi z moją matką. Chciałam by moja matka złożyła zeznania na policji to powiedziała że nie chce skandalu.

z jednym psycholem? :/

Zgłoście to na policje.

Dwukrotnie dopuścił się gwałtu na matce" czy ja mam za ciebie dzwonić na 997 ?

www.niebieskalinia.pl

niestety niewiele mozesz zrobic, z tego co piszesz to ojciec cierpi na psychoze i powinien byc pod stalą opieką lekarza i przyjmowac leki, niestety po tylu latach sa male szanse zeby go na to namowic. pozostaje ci jedynie przekonac matke zeby sie z nim rozstala ale to jest jej decyzja i nie mozesz jej do niczego zmuszac. musi wybrac czy woli "skandal" czy zycie z chorym czlowiekiem ktoremu z roku na rok moze sie pogarszac. namow ją zeby poszla do dzielnicowego i porozmawiala, zalozy jej ksiązeczke ofiary przemocy w rodzinie co jest pozniej dobrym argumentem w sądzie np podczas rozwodu

RZEMOC W RODZINIE TO ZAMIERZONE I WYKORZYSTUJĄCE PRZEWAGĘ SIŁ DZIAŁANIE PRZECIW CZŁONKOWI RODZINY, NARUSZAJĄCE PRAWA I DOBRA OSOBISTE, POWODUJĄCE CIERPIENIE I SZKODY. PRZEMOC W RODZINIE CHARAKTERYZUJE SIĘ TYM, ŻE: 1. JEST INTENCJONALNA Przemoc jest zamierzonym działaniem człowieka i ma na celu kontrolowanie i podporządkowanie ofiary. 2. SIŁY SĄ NIERÓWNOMIERNE W relacji jedna ze stron ma przewagę nad drugą. Ofiara jest słabsza a sprawca silniejszy. 3. NARUSZA PRAWA I DOBRA OSOBISTE Sprawca wykorzystuje przewagę siły narusza podstawowe prawa ofiary (np. prawo do nietykalności fizycznej, godności, szacunku itd.). 4. POWODUJE CIERPIENIE I BÓL Sprawca naraża zdrowie i życie ofiary na poważne szkody. Doświadczanie bólu i cierpienia sprawia, że ofiara ma mniejszą zdolność do samoobrony.

Ofiarami przemocy w rodzinie są najczęściej kobiety (58%) oraz dzieci do lat 13 (24%). Natomiast sprawcami przemocy są głównie mężczyźni (96%), będący często pod wpływem alkoholu. Jest kilka koncepcji psychologicznych wyjaśniających zjawisko przemocy i zachowanie ofiar. SYNDROM WYUCZONEJ BEZRADNOŚCI Próbując wyjaśnić bierność osób pozostających przez wiele lat w sytuacji przemocy, można odwołać się do teorii wyuczonej bezradności. Teoria ta została sformułowana przez amerykańskiego psychologa Martina Seligmana, który przez wiele lat pracował nad wyjaśnieniem mechanizmu powstawania bierności i rezygnacji. Pojęcie wyuczonej bezradności sformułował na bazie licznych eksperymentów, jakie przeprowadził na zwierzętach. Uzyskane wyniki , dały początek badaniom nad ludzką bezradnością i biernością. Leonora Walker badała z kolei przez wiele lat zachowania kobiet doznających przemocy w rodzinie. Zauważyła, że na początku pojawiania się aktów przemocy, kobiety podejmowały różne działania mające wpłynąć na zmianę sytuacji („od prośby do groźby"). Dopiero, gdy kobiety nabierały przekonania o nieskuteczności swoich posunięć, rodziło się w nich poczucie bezradności. Wyuczona bezradność jest poddaniem się, zaprzestaniem działania, które wynika z przekonania, że cokolwiek się zrobi, nie będzie to miało żadnego znaczenia, gdyż zawsze znajdzie się powód do zachowań agresywnych. Wyuczona bezradność jest najczęstszym objawem u osób doznających przemocy. Bardzo często rozwija się na bazie życiowych doświadczeń. Walker, na podstawie wieloletnich badań, ustaliła listę czynników wysokiego ryzyka rozwoju wyuczonej bezradności, do których zaliczyła: Doświadczenia z dzieciństwa: - przemoc fizyczna; - napaść seksualna lub molestowanie; - sytuacje traumatyczne (śmierć lub rozwód rodziców, alkoholizm, choroba bliskich itp.); - kłopoty w nauce; - problemy zdrowotne. Doświadczenia wyniesione ze związków w życiu dorosłym: - przemoc (istotny jest czas trwania, rodzaj i częstość przemocy); - patologiczna zazdrość; - gwałt, przymuszanie do nieakceptowanych form współżycia; - groźby pozbawienia życia. Nakładanie się na siebie niekorzystnych doświadczeń odgrywa istotną rolę w powstaniu i ujawnianiu się syndromu wyuczonej bezradności. Skutki wyuczonej bezradności, łagodzi stopniowe odzyskiwanie przez osobę doznającą przemocy kontroli nad swoją osobą i swoim życiem. Wyuczona bezradność prowadzi do wielu negatywnych skutków, które mogą przejawiać się w trzech sferach: 1. Deficyty poznawcze, które polegają na ogólnym przekonaniu, iż nie ma takich sytuacji, w których możliwa jest zmiana, że w konkretnej sytuacji nic nie można zro bić i nikt nie jest w stanie pomóc; 2. Deficyty motywacyjne, które polegają na tym, że osoba zachowuje się bier nie, jest zrezygnowana, nie podejmuje żadnych działań, aby zmienić swoją sytuację; 3. Deficyty emocjonalne, które objawiają się stanami apatii, lęku, depresji, uczucia zmęczenia, niekompetencji i wrogości. ZJAWISKO „PRANIA MÓZGU" Techniki „prania mózgu" znane były już za czasów Platona. Obecnie zjawisko to występuje w wielu dziedzinach życia społecznego: w polityce, w reklamie, w szkoleniach wojskowych, w działalności sekt religijnych, a także w życiu rodzinnym. W naukach psychologicznych i socjologicznych, termin „pranie mózgu" pojawił się w latach pięćdziesiątych naszego stulecia. Najczęściej rozumie się go jako: 1. Szereg zabiegów, które celowo są stosowane przez grupę (np. ośrodki kie rownicze państw, organizacje społeczne i wychowawcze, organizacje polityczne itp.) lub jednostkę, by zmienić czyjeś przekonania, nastawienia, światopogląd (wymuszo na indoktrynacja); 2. Szereg zabiegów stosowanych w celu zmiany osobowości (uczuć, potrzeb, postaw), aby osoba manipulowana działała zgodnie z oczekiwaniami manipulatora. Badania nad przemocą w rodzinie pozwoliły wyodrębnić najbardziej typowe zachowania sprawców przemocy, stosujących technikę „prania mózgu" do których zalicza się: izolację, monopolizację uwagi, doprowadzenie do wyczerpania, wywoływanie lęku i depresji, naprzemienność kary i nagrody, demonstrowanie wszechmocy i wszechwładzy, wymuszanie drobnych przysług. Konsekwencje „prania mózgu": Degradacja własnego obrazu - zabiegi te powodują, że osoby doznające przemocy, zmniejszają swoją aktywność, wycofują się z działania i unikają podejmowania trudnych zadań. Uważają, że są głupie i mało zdolne. Łatwo ulegają sugestiom i manipulacjom. Zmieniają swoje poglądy, przyzwyczajenia, by dostosować się do życzeń sprawcy. Przeżywanie silnego poczucia lęku i zagrożenia - ofiary mają duże poczucie winy, wstydu i lęku. Od sprawcy oczekują jedynie kary, ponieważ wiedzą, że są pełne wad, a wszystko co robią jest niewłaściwe. Przeżywanie silnego poczucia winy kieruje złość i agresywność w stronę własnej osoby, to z kolei powoduje, że sprawca może czuć się bezkarnie. Wyzwalanie silnych stanów regresji - regresja jest mechanizmem obronnym, polegającym na nawrotach do zachowań i sposobów działania z wcześniejszych okresów życia. Stosowanie techniki „prania mózgu", prowadzi do wielu regresywnych zmian w osobowości ofiar. Skutkiem tego jest ich bezradność, zanik krytycznego myślenia, powrót do myślenia życzeniowego, czasami zanik uczuć wyższych. Procesy „prania mózgu" powodują całkowite podporządkowanie, utratę poczucia własnej wartości i własnych przekonań oraz bezkrytyczne przyjmowanie rzeczywistości, wykreowanej przez sprawcę. CYKL PRZEMOCY W RODZINIE Badania wykazały, że związki, w których kobiety doznają przemocy fizycznej ze strony swoich partnerów, przechodzą przez trzy fazy powtarzającego się cyklu. ZESPÓŁ STRESU POURAZOWEGO U osób, które przeżyły katastrofy, jak również u ofiar napadów gwałtów mogą występować objawy zaburzeń, a czasami poważne schorzenia psychiczne. W Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 uwzględniono osobną kategorię schorzeń określanych jako pourazowe zaburzenie stresowe (post-traumatic stress disorder- PTSD). DLACZEGO KOBIETY NIE SZUKAJĄ POMOCY? Warto zastanowić się, dlaczego osoby, w tym głównie kobiety, doznające przemocy w rodzinie, nie szukają pomocy. Odpowiedzi dotyczą wielu aspektów: Nie, bo odczuwają lęk przed zemstą ze strony partnera. Kobieta może być zastraszona przez partnera, który grozi jej śmiercią lub śmiercią jej dzieci, jeśli prawda o przemocy wyjdzie na jaw. Nie, bo odczuwają wstyd i upokorzenie. Kobieta może być przekonana, że przemoc dotyczy tylko jej osoby, inni zaś nie mają takich kłopotów. Kobieta czuje się winna, może myśleć, że gdyby była lepsza, ataki agresji nie występowałyby. Kobieta może myśleć, że nie zasługuje na żadną pomoc. Kobieta ma przekonanie, że zasłużyła na swój los. Nie, bo są zależne finansowo do partnera. Kobieta jest uzależniona od partnera, który jest jedynym żywicielem rodziny. Kobieta może być przekonana, że nie będzie w stanie sama utrzymywać dzieci. Nie, bo posiadają błędne przekonania. Kobieta wierzy, że w każdym małżeństwie istnieje przemoc. Kobieta wierzy, że skutki przemocy są zbyt małe, by komukolwiek o tym mówić. Kobieta ma nadzieję, że przemoc była incydentalna, a sam partner zmieni się na lepsze. Kobieta uważa, że przemoc jest sprawą rodzinną i nie można liczyć na pomoc z zewnątrz. Nie, bo utraciły wiarę w pomoc. Kobieta mogła szukać pomocy, ale okazała się ona mało skuteczna. Nie, bo nie chcą złamać tradycji kulturowo-religijnych. Kobieta chce utrzymać małżeństwo nawet za cenę cierpienia, ze względu na wartości religijne lub tradycje kulturowe. Źródło: wybrane fragmenty Poradnika dla konsultantów "Przeciwdziałanie przemocy w rodzinie" wydanego przez Istytut Psychologii Zdrowia, Ogólnopolskie Pogotowie dla Ofiar Przemocy w Rodzinie "Niebieska Linia".

Policja Do podstawowych zadań policji należy m.in: 1. ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra, 2. inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zkresie z organami panstwowymi, samorządowymi i organizacjami pozarządowymi. 3. wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców. Działania chroniące ofiary przemocy domowej podejmowane przez policję zgodnie z obowiązującym prawem: * interwencja, * sporządzenie dokładnego opisu zdarzenia (notatka urzędowa), * zatrzymanie sprawców przemocy domowej stwarzających w sposób oczywisty zagrożenie dla życia bądź zdrowia ofiar, a także mienia, * wszczęcie postępowania przygotowawczego przeciwko sprawcy przemocy w przypadku zgłoszenia lub stwierdzenia popełnienia przestępstwa, * zabezpieczenie dowodów popełnienia przestępstwa, * podjęcie działań prewencyjnych wobec sprawcy przemocy, * udzielenie informacji ofiarom o możliwości uzyskania pomocy. Osoby wzywające policję mają prawo do: * uzyskania od policjantów zapewnienia doraźnego bezpieczeństwa, * uzyskania informacji, kto przyjechał na wezwanie - numer identyfikacyjny policjantów, nazwa i siedziba jednostki, * wykorzystania dokumentacji interwencji policyjnej jako dowodów w sprawie karnej przeciw sprawcy przemocy, * zgłoszenia interweniujących policjantów na swiadków w sprawie sądowej. Prokuratura Osoby poszkodowane na skutek przemocy domowej, a także świadkowie mogą złożyć w prokuraturze bądź na policji zawiadomienie o przestępstwie ściganym w trybie publiczno-skargowym lub wniosek o ściganie przestępstwa (dotyczy to przestępstw ściganych na wniosek osoby poszkodowanej). W przypadku uzasadnionego podejrzenia, że popełniono przestępstwo prokuratura wspólnie z policją ma obowiązek: * wszcząć postępowanie przygotowawcze mające na celu sprawdzenie czy faktycznie popełniono przestępstwo, * wyjaśnienia okoliczności czynu, * zebrania i zabezpieczenia dowodów, * ujęcia sprawcy, * w uzasadnionym przypadku zastosować środek zapobiegawczy wobec sprawcy przemocy w postaci o dozoru policyjnego, o tymczasowego aresztowania Działalność gmin Obowiązek przeciwdziałania przemocy w rodzinie, szczególnie w rodzinie z problemem alkoholowym, spoczywa także na samorządach lokalnych. Zgodnie ze znowelizowaną Ustawą o Wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, do zadań własnych gminy należy m.in. udzielanie rodzinom, w których występują problemy alkoholowe, pomocy psychologicznej i prawnej, a w szczególności ochrony przed przemocą w rodzinie. Możliwości działań na rzecz pomocy ofiarom przemocy domowej podejmowanych na terenie gmin: 1. Udostępnienie rodzinom, w których występuje przemoc, pomocy psychospołecznej i prawnej, poprzez: a) tworzenie i prowadzenie: * punktów informacyjno-konsultacyjnych * schronisk dla ofiar przemocy domowej * ośrodków interwencji kryzysowej * telefonów zaufania * programow środowiskowych b) inicjowanie powstawania i wspieranie: * organizacji społecznych pomagających ofiarom przemocy domowej, * grup wsparcia dla ofiar przemocy domowej, Zadania te powinny być umieszczone w Gminnym programie rozwiązywania problemów alkoholowych. Na realizację tego programu gmina przeznacza środki z opłat za zezwolenia na sprzedaż alkoholu. 2. W przypadku gdy aktom przemocy towarzyszy picie alkoholu należy powiadomić gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych, która zgodnie z prawem powinna: * przeprowadzić dokładne rozeznanie sytuacji (wywiad środowiskowy), * wezwać osobę nadużywająca alkoholu i stosującą przemoc na rozmowę ostrzegawczą, informującą o prawnych konsekwencjach stosowania przemocy wobec bliskich, * udzielić wsparcia socjalnego, psychologicznego, prawnego osobom poszkodowanym, * poinformować członków rodzin o możliwościach szukania pomocy w zakresie problemów alkoholowych i przemocy domowej, * prowadzić dokumentację przypadku, * w przypadku stwierdzenia bądź podejrzenia popełnienia przestępstwa powiadomić organy ścigania, * w razie konieczności powiadomić policję i wnioskować o objęcie rodziny działaniami zgodne z kompetencjami, np. wizyty dzielnicowego, * w razie konieczności powiadomić ośrodek pomocy społecznej i wnioskować o objęcie rodziny działaniami zgodne z kompetencjami, * wnioskować do sądu rejonowego o zastosowanie, wobec osoby uzależnionej od alkoholu, obowiązku poddania się leczeniu w zakładzie lecznictwa odwykowego, * współpracować z innymi instytucjami i organizacjami pomagającymi ofiarom przemocy domowej w środowisku lokalnym, Pomoc społeczna Celem działania pomocy społecznej (zgodnie z Ustawą o pomocy społecznej) jest umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężenia trudnych sytuacji życiowych, których same nie są w stanie pokonać, a także zapobieganie powstawaniu tych sytuacji. Pomoc społeczna jest udzielania między innymi w przypadku przemocy w rodzinie. Przemoc domowa jest przyczyną dysfunkcji rodziny, a także może być konsekwencją dysfunkcji o innym podłożu. Pomocy społecznej udziela się także w przypadku: ubóstwa, sieroctwa, bezdomności, alkoholizmu, narkomanii, bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych. Wszystkie te sytuacje mogą sprzyjąć występowaniu przemocy wobec bliskich bądź z niej wynikać. W strukturach lokalnych działają Miejskie lub Gminne Ośrodki Pomocy Społecznej. Bezpośrednią pomocą rodzinom i osobom potrzebującym zajmują się pracownicy socjalni działający zgodnie z ustaloną rejonizacją. W ramach swoich kompetencji i zadań pomoc społeczna: * przeprowadza wywiad środowiskowy umożliwiający diagnozę sytuacji rodziny lub osoby. (Niebieska karta załącznik do wywiadu), * przygotowuje wszechstronny plan pomocy, * monitoruje efekty podjętych działań, * pomaga w załatwianiu spraw urzędowych i innych ważnych spraw bytowych, * udziela szeroko rozumianego poradnictwa, np. prawnego, psychologicznego lub wskazuje miejsca gdzie można uzyskać taką pomoc, * udziela informacji o przysługujących świadczeniach i formach pomocy * w uzasadnionych przypadkach: o udziela pomocy finansowej w formie zasiłków stałych, okresowych, celowych, o udziela pomocy rzeczowej np. przekazanie odzieży, żywności, o udziela zasiłków i pożyczek na ekonomiczne usamodzielnienie się * informuje o możliwościach uzyskania pomocy w środowisku lokalnym, * wskazuje miejsca zajmujące się pomaganiem ofiarom przemocy domowej, w tym możliwości otrzymania schronienia np. w schroniskach, hostelach, ośrodkach, * w razie potrzeby bądź na życzenie zaintersowanych zwraca się do policji o podjęcie działań prewencyjnych wobec sprawcy, zgodnie z kompetencjami policji, * w przypadku stwierdzenia bądź podejrzenia popełnienia przestępstwa powiadamia organy ścigania, * może organizować i prowadzić np. punkty informacyjne, ośrodki pomocy, grupy wsparcia dla ofiar przemocy domowej, świetlice dla dzieci, * współpracuje z innymi instytucjami i organizacjami Służby zdrowia Głównym zadaniem służby zdrowia jest ochrona zdrowia pacjenta. Zjawisko przemocy domowej kwalifikuje się do zakresu sytuacji objętych świadczeniami zdrowotnymi ponieważ: a) bardzo często towarzyszą mu wyraźne uszkodzenia zdrowia somatycznego, b) zawsze występują poważne uszkodzenia zdrowia psychicznego. W dziedzinie pomocy ofiarom przemocy domowej, oprócz zadań podstawowych, takich jak np. udzielenie pomocy medycznej, istotne jest: * rozpoznanie sygnałów świadczących o występowaniu przemocy, szczególnie gdy ofiary bądź świadkowie próbują to ukryć, * umiejętoność przeprowadzenia rozmowy umożliwiającej rozpoznanie form przemocy i częstotliwości jej występowania, * poiformowanie ofiar o możliwościach szukania pomocy, * wystawienie na prośbę poszkodowanych zaświadczenia lekarskiego o stwierdzonych obrażeniach. * poinformowanie ofiar o miejscach i warunkach wystawienia obdukcji, * w przypadku stwierdzenia takiej konieczności lub na prośbę poszkodowanych powiadomienie innych służb np. pomocy społecznej, policji, gminnej komisji rozwiązywania problemów alkoholowych * w przypadku stwierdzenia podczas badania lub podejrzenia popełnienia przestępstwa, np. ślady cięzkiego uszkodzenia ciała, ślady podejrzanych oparzeń, wykorzystania seksualnego, powiadomienie organów ścigania, Organizacji pozarządowe Informacja o działalności lokalnych organizacji pozarządowych powinna być dostępna w każdej gminie, w przychodni, poradni, szkole, komisariacie, itp. Organizacje pozarządowe to sa głównie stowarzyszenie, fundacje, kluby. W zakresie pomocy ofiarom przemocy domowej organizują: * telefony zaufania, punkty informacyjno - konsultacyjne, ośrodki pomocy, schroniska, hostele,świetlice dla dzieci W ramach swojej działalności oferują, m.in.: * pomoc psychologiczną, w grupie i kontakcie indywidualnym, * pomoc prawną, w tym pisanie pozwów, wniosków * pomoc socjalną * grupy wsparcia, * grupy samopomocowe, * pomoc socjoterapeutyczną dla dzieci, * udział w prowadzeniu wywiadów środowiskowych, * udział w pracach zespołów pomagających ofiarom przemocy np. przy gminnej komisji czy ośrodku pomocy społecznej, * udział w interwencjach, * pilotowanie przypadków, * pomoc w załatwianiu spraw urzędowych i innych Współpraca służb i instytucji: Ofiary przemocy domowej potrzebują zwykle pomocy psychologicznej, prawnej, materialnej, socjalnej, medycznej, a także wsparcia. Niezmiernie istotna jest współpraca i przepływ informacji pomiędzy różnymi instytucjami i organizacjami zajmującymi się pomaganiem ofiarom przemocy domowej, a co za tym idzie tworzenie koalicji lokalnych. Czynniki sprzyjające podniesieniu skuteczności pomocy ofiarom przemocy domowej świadczonej przez różna służby: * tworzenie zespołów pomocowych składających się z przedstawicieli różnych instytucji, np. policjant, pracownik socjalny, lekarz, pedagog, * znajomość miejsc, osób, możliwości udzielenia pomocy w środowisku lokalnym, * przekazywanie i zbieranie informacji od poszczególnych osób i instytucji pomagających rodzinom, * konsekwentne egzekwowanie świadczeń wynikających z zadań i kompetencji poszczególnych instytucji, * podnoszenie kwalifikacji pracowników w dziedzinie zjawiska przemocy domowej oraz sposobów skutecznej interwencji i możliwości pomocy, * odpowiednia dokumentacja poszczególnych przypadków, form udzielania pomocy i efektów. Uwaga: odpowiednio prowadzona dokumentacja jest niezwykle pomocna w ewentualnym postępowaniu karnym przeciwko sprawcy.

Ja już dzwoniłam ale matka się tego wypiera, powiedziała żebym dała sobie z tym spokój. Prawda jest taka że my już nic nie możemy z tym zrobić. Ojciec jest w naszym mieście szanowanym i znanym człowiekiem i w dodatku wiele osób uważa go za człowieka inteligentnego i spokojnego.

Ja tez mieszkałam z ojcem znecajacym sie nad rodzina...wyprowadziłam sie i mam spokój...a ojciec jak odwalał to wzywałam policje i teraz siedzi cicho. W koncu to on sie boi nas a nie my jego. Ty powinnas od razu zgłosić oba gwałty!!! sama sobie wyrzadzasz krzywde trzymajac to w tajemnicy... chcesz zeby Twoje dziecko dorastało wśród takich wydarzen??

się po prostu wyprowadzić?

Ja chciałam zgłosic, ale z drugiej strony patrze na to tak. Matka się wyprze tego a na policji mi nie uwierzą. Czy uwierzy mi ktoś że znany sędzia potrafił dokonac czegoś takiego. Mój ojciec jest człowiekiem na stanowisku i ma nad moją matke nie tylko władze fizyczną ale i materialną. Ja chciałam się wyprowadzić ale ojciec wtedy zwyzywał mnie od szmat i powiedział że chce się wyprowadzić po to żeby się puszczać. Mojemu dziecku też nie raz mówi że ja go nie kocham, że najchętniej to bym się go zrzekła a na końcu patrzy na mnie z uśmiechem że dopiął swego.

Mój ojciec jest człowiekiem na stanowisku i ma nad moją matke nie tylko władze fizyczną ale i materialną. Ja chciałam się wyprowadzić ale ojciec wtedy zwyzywał mnie od szmat i powiedział że chce się wyprowadzić po to żeby się puszczać. Mojemu dziecku też nie raz mówi że ja go nie kocham, że najchętniej to bym się go zrzekła a na końcu patrzy na mnie z uśmiechem że dopiął swego." - tak, tak mow sobie tak dalej i nic nie rob to swietna wymowka prawda -"nie da sie".... wszystko sie da tylko trzeba podjac odwazna decyzje! nie musicie od razu z matka robic afery skoro sie boisz konsekwecji. przygotuj matke do rozwodu, niech sie rozstaną nawet bez orzekania o winie, mozecie mu zagrozic ze zrobicie skandal jezeli sie z matka nie rozwiedzie. a ty sie wyprowadz zamiast narazac siebie i dziecko na takie testy, wiesz dobrze ile sie w swoim zyciu nasluchalas i nacierpiealas i chcesz zeby twoje dziecko przechodzilo przez to samo? wez sie w garsc i do roboty

brena27, czy przeczytałaś to, co ktoś wkleił o Niebieskiej Linii?

zespół paraniodalny -przeczytaj, on wyznaje dokładnie odwrotne wartości od tych prawidłowych. Poza tym to psychopata !!!!!!!

paranoidalny

-2/10

Ja chciałam się wyprowadzić ale ojciec wtedy zwyzywał mnie od szmat i powiedział że chce się wyprowadzić po to żeby się puszczać. I tylko dlatego zrezygnowałaś z wyprowadzki? Przecież gdybys naprawdę chciała to poradziłabyś sobie...Chyba nie chcesz żeby Twoje dziecko na to wszystko patrzyło?