Ja i On-co robić?

Poznalismy się pół roku temu,trochę nawet lepiej.Ja mam 38 on 48.Wczesniej mial kobiety w tzw."związkach".Wystraczająco się już poznaliśmy,znamy swoje rodziny.Ja jestem panną on kawalerem. W czy problem:zapytalam czy w swoich ew.planach widzi i mnie...Nie odpowiedział,nie slyszałam o niczym co byłoby powiedziane w słowie:my,nas.Dalam ultimatum:pomyśl i daj mi odp.Wiem,że pół roku to nie jest dlugo.Ale w naszym wieku,chyba czlowiek wie czego chce w życiu.Nie zamierzam się zestrazeć na tzw.niczym Poradzcie,czy dobrze zrobilam,czy nie?Proszę o odp.

Hmmm... ultimatum... przypomina mi to moja historię, ale byłam wtedy trochę młodsza- 30 lat, on 37... nie chciał, zebym, poznała jego rodzine, on znał chyba wszystkich moich znajomych, troche rodziny. Juz wtedy potrzebowałam stabilizacji, miłości. On twierdził, ze mnie kocha, ze jestem super, wspaniała i takie tam. Po 7 m-cach zapytałam jak dalej to widzi, zwłaszcza, że pochodziliśmy z różnych miast- nie wiedział. Mimo, ze wtedy mi na nim zależało wiedziałam, ze to koniec. Dzwonił, pisał jeszcze przez 4 m-ce, ale nie reagowałam. Nie chciałam szantażem niczego wymuszać. Ani minuty nie żałowałam swojej decyzji. Wolałam być szczęśliwa sama niz z nim. Dziś jestem w szczęśliwym związku z mężczyzną, który od poczatku wiedział, ze będzie ze mna na poważnie:) Co Ci radzić? Może daj sobie spokój, nie udowadniaj mu niczego, nie szantażuj, nie stawiaj warunków. Mam nadzieję, ze spotkasz kogoś bardziej zdecydowanego, kto będzie wiedzial, czego chce. Powodzenia:)

Magnolie w slońcu...Dzięki,Kochana takich słów bylo mi potzreba.Jak lek na chorą duszę.Dzięki.Pozdrawiam:)

elegance i co tam u Ciebie? Czy podjęłaś jakąś decyzję, czy miotasz się? Swoją drogą 48-letni kawaler to troche dziwne. Jesli tu zaglądasz czasem to sie odezwij:) Pozdrawiam.

Witaj:) Jescze zwlekam,chociaż się ni odzywam.Byl w związkach,ale ślubu nie chciał.Kariera,wielki świat.Duzo osiągnął.

Może to śmieszny pomysł, ale waham się przed podjęciem decyzji, to wówczas wypisuję sobie plusy i minusy na kartce. Następnego dnia patrze na nią ponownie i weryfikuję. Może to dziwny sposób ale mnie pomaga. Spróbuj może Ci pomoże. Trzymam kciuki.

linka,dzięki:)Może pomoże.Chociaż minusów będzie więcej.Ale miłość też jest spora:o

Troszkę świadczy to o jego egoizmie i wygodnictwie skoro był w związkach, a nie chciał slubu. A Ty czego chcesz? Ślubu, rodziny, dzieci?:) A on? Racja z ta kartką:) ja tez chwytałam się tego sposobu: prosty, a skuteczny i dający pewien obraz. A miłość... czy to jest miłość jeśli człowiek się męczy, jeśli druga strona nie potrafi się określić, nie wie czego tak naprawdę chce? Miłość do dojrzałość, odpowiedzialność za słowa i czyny, to troska o drugiego człowieka, to przyjaźń. Idealistycznie brzmi, wiem:) Ale ja tak mam w swoim związku, pomijając mały fakt, ze oboje mamy charakterki i czasami się ścieramy, obrażamy, ale na krótko.

magnolie w sloncu-masz racje.Utwierdzasz mnie w tym co planuję.jednak bylam ślepa:o Odchodzę.

Ilekroć pytała,,zmierzałam do tego tematu,on wymijał jakoś to.Chciał rozmawiać o przysł."dupie maryni",wiem,że sam nie zacząłby tego wątku>nie zamierzam dłużej czekać.Chciał grać na zwłokę.

Pewnie tak... tacy sa niektórzy ludzie:( Nie będe generalizowała, ze wszyscy faceci, bo trąci szowinizmem i dziecinadą. Po sobie wiem, ze może duzo wczesniej byłabym z kimś "normalnym", ale długie lata miałam słabość do mężczyzn z problemami, do związków, gdzie naprawdę od poczatku było wiadomo, ze nie wyjdzie. Później nastał czas odpoczynku, zastanowienia i odpowiedzi na pytanie: czego chcę. I wtedy zjawił się ON:) Tez wiedział czego chce i nie uciekał od tematu: MY.