czy to mezalians i co robić?

Moja historia mimo, że wygląda na banalną wcale do takich nie należy. Drogie Forumowiczki i Drodzy Forumowicze, dziękuje za każdą mądrą radę. A zaczyna się tak; młodzi ludzie, ja Szef, romans w podwładną seks, wpadka co robić ? Ślub to jest wyjście zakładamy rodzinę, mimo wielu wątpliwości wierzę, że jakoś to będzie i się poukłada ( pierwsza przestroga jeśli w tym momencie jest wątpliwość to później będzie jeszcze gorzej, jak z wieloma procesami). Prowadzimy normalne życie rodzinne ja mocno się staram awansuję, dostaję super pracę, zarabiam coraz więcej stać nas na bardzo wiele; dom, samochody itp. Różnica poziomów(intelektualną między mną a żoną nie niweluję się tak jak zakładałem, żona praktycznie bez ambicji życiowych stoi w miejscu problem jest spory łącznie z tym, że czasem ma problem z artykulacją kilku mądrych zdań, nie mówiąc o lapsusach. Powoduję to, że żona nigdy mnie intelektualnie nie pociągała co przekłada się na brak rozmów między nami. Rozmowy ograniczają się do moich monologów lub tzw. Rozmów egzystencjonalnie koniecznych typu trzeba jechać na zakupy ... w tym zakresie od 5 lat nic się nie zmienia. Mimo moich rozmów, chęci pomocy. Kolejnym aspektem jest to, że żona nie dba o siebie, ciąża i poród znacząco ją zmieniły (brzuch, piersi ) wielokrotnie z nią na ten temat próbowałem rozmawiać i nie były rozmowy na zasadzie „ zrób coś z brzuchem „ ale delikatne rozmowy z chęcią pomocy z mojej strony nic z tego. Pewnie wynika to z niskich ambicji mojej żony. Moja żona należy do osób bardzo mało ambitnych. Po tych 5 latach mamy dwójkę dzieci, ja mam dobrą pozycję zawodową. Wiem, że rozstając się z nią skrzywdzę dzieci. Jest mi trudno się z nimi rozstać ... co robić ? dla tych co rzucają błotem pls kiedy indziej Co zrobić z tym ewidentnym mezaliansem, który istniał od samego początku ? co zrobić z tym, że nigdy nie kochałem swojej żony ? Próbować żyć na siłę ? Poświęcić się dla dzieci ? Zagryźć zęby i iść dalej ?dzięki za porady

Jakże często chciałbym usłyszeć cudowną receptę na życie, jednocześnie wybawiając mnie samego z konieczności dokonywania wyborów. Życie to sztuka podejmowania decyzji połączona z odpowiedzialnością i luzem pozwalającym cieszyć się życiem. Ten kto potrafi pogodzić trzy czynniki równocześnie wygrał los na loterii.

Jeśli naprawdę nie możecie znaleźć wspólnego języka, to takie małżeństwo nie ma sensu. Po rozwodzie także można być dobrym ojcem, wystarczy chcieć.

Rozwód to nie koniec świata, ale niewątpliwie jest to porażka.

Chyba jeszcze gorszą porażką jest spędzić życie w małżeństwie,które nie satysfakcjonuje:P

Sztuką jest dokonywanie właściwych wyborów. Życie się nie powtarza to fakt. Zresztą nie mnie na ten temat się wypowiadać, ja kopię się z życiem jak koń.

jednego nie potrafię zrozumieć. Skoro nigdy nie kochałeś swojej żony to skąd to drugie dziecko wam się wzięło? Jedno to rozumiem wpadka ale drugie? I ty człowieku teraz dopiero się zastanowiłeś i doszedłeś do wniosku że chcesz odejść. Coś Ci powiem: to nie żona jest małointeligetna tylko Ty jesteś tzw. Piotrusiem Panem czyli samo przez się dzieciakiem trochę bezrozumnym. Współczuję szczerze jej jak i dzieciom. I lepiej dłużej się nie zastanawiaj tylko odejdź i daj jej sobie ułożyć życie z kimś wartościowym

jak masz taki problem i zrobiłes 2 dzieci to jestes idiota

Witam, dziękuję za kilka porad. Za oceny też dziękuję - wiem, że czasem trudno zrozumieć ludzkie postępowanie w szczególności jeśli jest ono nie racjonalne. Czarnuleczko odpowiadam Ci, może i tak jest jak piszesz ale dodam, że żyjesz w takim związku ciągle masz nadzieję, że będzie lepiej, że kiedyś nastąpi taki dzień kiedy zacznie wszystko się prostować dlatego jestem tkwię w tym związku. To tak jak z kobietą wobec, której mąż stosuje przemoc - ona mimo,że często wykształcona, obyta nadal tkwi w tym związku i też trudno wyjaśnić dlaczego ... Ja wiem, ze z perspektywy czasu popełniłem błąd tylko jak go teraz naprawić ? i naprawdę epitety mogą pomóc tylko odpowiadającym nie piszącemu

najgorsza głupota jaka może być ... wstępować w związek małżeński z powodu ciąży

Jeśli naprawdę nie możecie znaleźć wspólnego języka, to takie małżeństwo nie ma sensu. Po rozwodzie także można być dobrym ojcem, wystarczy chcieć. zgadzam się z wpisem Suzi w 100%