Czy Was też tak dobija brak kasy??

Całe lato marzyłam o wycieranych dżinsach z Zary,ale nie moglam sobie na nie pozwolić.Teraz marzę o perfumach Diora,ale dosłownie nie mam grosza przy duszy :O Teraz nie pracuje,chyba wkrótce się to zmieni,mam nadzieję,ze i tak będzie tak samo jak przed wakacjami gdy pracowałam-każdy grosz wydawałam na szkołę,dojazdy itd,teraz nawet jeszcze gorzej,bo nie wiem czy będę mieć stypendium...Mam dość tego,ze cokolwiek mi sie spodoba i chciałabym to mieć,musi pozostać w sferze marzeń :O

ale te rzeczy, które wymieniłaś są produktami, więc one nie są stworzone po to, żeby Cię uszczęśliwić (choć oczywiście tak głoszą ich producenci, sprzedawcy i reklamodawcy) ale są stworzone w jednym celu. Żeby ich producent, dystrybutor i sprzedawca na nich zarabiał. Dlatego nawet jeśli jakiś produkt jest dobry, to bez wahania zmienią go na inni i mają klienta w dupie. Mnie zastanawia tylko inna rzecz. Po cholerę tym bogatym ludziom, którzy dorabiają się na tym wszystkim, po co im te wszystkie pieniądze? Przecież za ich nadmiar (bo za potrzebną sumę można kupić rzeczy potrzebne, jak jedzenie). No więc za ich nadmiar mogą kupić też jedynie produkty, jak samochody itd. To wszystko produkty, stworzone nie dla szczęścia i dobra kupujących. Tylko dla zarabiania pieniędzy.

mnie nie bo ja dobijam za kase!

Przeciez tu wszyscy zarabiają pomiędzy 5 a 10 tys. :( Więc o czym w ogóle piszecie?

3600 netto :(

studiów, bo i tak studiuje kierunek bez przyszłosci... Poszlabym do pracy, przynajmniej bym miala na swoje wydatki... Fajnie sie gada ze produkty materialne nie sa potrzebne ale czasami czlowieka az coś roznosi jak widzi te wszystkie rzeczy i dobrze ubrane kolezanki, a samemu sie ubiera tylko w lumpach, jezdzi autobusami a nie autem itd... Dojazd na uczelnie zajmuje mi 1,5 godziny :(

rozumiem Cię, ja też chętnie bym poszła do pracy ,ale mam ambicje i szkoda mi zrezygnować...;/

A ja z kolei nie rozumiem autorki tematu i innych ciź... JAK MOŻNA LUBIĆ KUPOWAĆ SZMATY I W OGÓLE LUBIĆ ŁARZENIE PO CENTRACH HANDLOWYCH? Mówię "szmaty", bo to wszystko z Chin, najgorszej jakości... Wiem, bo miałam to nieszczęście pracować w ciucholandiach (butiki - rozumiecie? tyle że te miejsca nie zasługują IMHO na miano BUTIK). Teraz pracy nie mam, ale pewnie i tak z powrotem wyląduję w jednym z tych "przeuroczych" miejsc. Ja żałuję, że nawet gdy tą pracę mam nie stać mnie na kupno książki, płyty, gry komp., biletu na koncert...

nie wszystko jest on chincholi :P bez przesady ....i nie chodzi tylko o szmaty, o ta niezależność idę to tu to tam nawet wyjść gdzieś wieczorem ze znajomymi;/ rządzić własnym,życiem... ja studiuję dziennie mam zawalony plan bo to studia językowe i nie ma kiedy do pracy ;/ a jeszcze trzeba zakuwać bo dużo kolsów i innych pierdół z różnych przedmiotów.

tez tak kiedyś miałam, ale wyjechałam do uk i problemy się skończyły :) teraz wkurza mnie jeszcze brak kasy na własną chatkę, ale pomału nad tym pracuję :) tak, tak, wiem, powiecie, że nie mam ambicji, ale wolę takie życie niż bezrobocie lub zarabianie tyle kasy, żeby tylko na opłaty starczyło... nie stać mnie (i moich rodziców) było na studia i wybrałam taką drogę, jestem szczęśliwa :)

nawet bardzo

OK, OK, może za bardzo generalizuję... No tak już jest. Życie jest niesprawiedliwe, bo jedni mają lepiej, drudzy gorzej. Ja się pocieszam, że może jak wyjdę kiedyś za mąż polepszy mi się :/ Chociaż to marna perpektywa dla kogoś, kto nie chce brać ślubu.

wszystko ma swoje plusy i minusy , najważniejsze jest ,żeby być szczęśliwym :) głupie ambicje;/

@okropieństwo - ja nie uważam, że nie masz ambicji, dobrze zrobiłaś, fajnie, że Ci się udało; ja też swego czasu myślałam o wyjeździe zagranicę, ale w zasadzie nie mam kontaktów (no niby jest ciocia, ale z nią różnie bywa) i boję się; pomimo wieku nie jestem samodzielna, nie wiem czy poradziłabym sobie itd.itp.

ja miałam to szczęście, ze siostra już tu była i wyjechałam z moim ukochanym (obecnym mężem:) )

też mam problemy z samodzielnością. Ja też wolała bym zarabiać niż studiować, ale chce już to skończyć i mieć spokój.

ale pamiętam te czasy, kiedy błagałam moja mamę na kolanach, żeby kupiła mi dżinsy na 18 urodziny :(

A ja ostatnio musiałam się pogodzić, że choćby nie wiem co to i tak nie pojadę do Wa-wy na koncert Marsów :(