jak to jest?

momentami wolalabym zaliczyc wpadke i sie nie martwic wtedy jak bym juz byla w ciazy to poprostu wszystko by sie ulozylo a tak caly czas gdybam czy to dobry czas zachowuje sie jak nastolatka chce a sie boje

niezamierzenie, byłam cały miesiąc zapracowana i rozkojarzona, zresztą brałam te tabletki dwa mieiące góra... także nie miałam nawyku... a ciąża pojedyncza

tak czy siak gratuluje, a maz jak na to zareagowal? cieszyl sie czy byl z poczatku zly?

hehe to nie był nawet mąż, zresztą jeszcze jakiś czas nim nie będzie;) on się cieszył jak dziecko, bo w sumie on jakoś się bardziej do dzieci garnął, ja byłam w takim momencie życia, że od kilku miesięcy byłam pogodzona, że nie będę mieć potomstwa (bo starość itepe), nie znaliśmy się długo wcześniej, a chłop też dopiero wychodził z depresji po poprzednim związku... tak czasem mam wrażenie, że nie do końca mieliśmy kontrolę nad tym co się zadziało i z rozsądku byśmy tego nie zrobili;) ale wyszło dobrze... i tak bywa:) tym niemniej nie jestem przeciwnikiem zdrowego planowania - jak najbardziej przemyśl co jest dla Ciebie ważne, jak sobie wyobrażasz dalsze życie - czyli np. Ty masz 30 lat, dziecko, 4, potem 40 dziecko 14... albo i inne scenariusze!

kijevna zebys ty tylko iwedziala ile ja juz w glowie mialam scenariuszy odnosnie przyszlosci hehe bys sie zdziwila, ja od ost miesiaca jesli o czyms mysle to wlasnie o tym kiedy podjac decyzje o dziecku. Zazdrozcze ci los za was zdecydowal i jestes szczesliwa, a ja tez jestem szczesliwa, czuje ze czegos w zyciu mi brakuje(podejrzewam ze dziecka) ale mimo wszystko caly czas sie wzbraniam, podizwiam meza ze tak spokojnie przyjmuje moje ale, bo widze ze on naprawde jest gotowy

uciekam spac dziekuje za wypowiedzi, szczesliwego rozwiazania wszystkim kobietom ktore sa w ciazy i 2 kresek na tescie tym ktore chca byc w ciazy;-) Jeszcze raz dziekuje za rozmowe