STYL ŻYCIA Francuzek. Ktoś sie orientuje...

kiedy i co one jedzą, jak dbają o urodę, jak spędzają czas i w ogóle chciałabym uzyskać jak najwięcej informacji o nich. One są takie piekne, szczupłe i eleganckie.:)

Hej! Przez półtora roku mieszkałam w Paryżu, więc widziałam, jak jedzą Francuzki. Na wstępie trzeba zaznaczyć, że smukłe są tylko te biały, z klasy przynajmniej średniej. Najważniejsze są dwie kwestie: trzy posiłki dziennie i absolutnie żadnego podjadania, a druga sprawa to małe porcje. Jedzą wszystko: masło, śmietanę, biały chleb... ale mało! To tak w skrócie, a jeśli chcesz ze szczegółami to gorąco polecam książkę "Francuzki nie tyją". Ciekawa, ze wspaniałymi przepisami, poradami itp.

a czy znajde gdzieś e-booka?

to jakis zart? w ktorym miejscu one sa piekne szczuple i eleganckie. Nakladaja na siebie lachy w kwiaty lacza z kratka... to raczej francuzki o polkach mowia ze sa eleganckie, dopasowuja do siebie czesci garderoby i ze im (francuzkom) tak by sie nie chcialo

Ja mieszkalem przez pol roku z dwiema takimi Francuskami i nie mam zbyt milych wspomnien. Nie dbaly o higiene zbytnio, najpiekniejsze tez nie byly, jakies dziwne pasemka i tapeta, byly studentkami. Oczywiscie generalizowac nie mozna, ja tylko dziele sie swoimi spostrzezeniami z zycia wzietymi.

To ciekawe...Przecież w Polsce też się je tradycyjnie 3 posiłki, więc jakie to novum?

A jak tam jest z jedzeniem ziemniaków, makaronów i kasz? Od kogoś słyszałam, że Francuski jedza właśnie dużo kasz z warzywami. No i sery pleśniowe...ale po posiłku.

Po 5 latach przemieszkanych we Francji mam określone zdanie na temat Francuzek. Kiepskie zdanie :( Nieeleganckie, często otyłe, albo przeciwnie: wychudzone. Niekobiece, jakieś takie "proekologiczne.... :( Krótko ostrzyżone włosy, albo długie strąkowate, upięte byle jak. Buty na płaskich obcasach, kolory szaro-bure.... Częsty brak makijażu, biżuterii... Brak radości z bycia kobietą, podkreślania walorów, nawet tych wątpliwych ;) Np. odwożąc dziecko do przedszkola, a potem szkoły, zauważałam mnóstwo kobiet, które rano, przychodziły pod szkołę w płaszczo-kurtkach narzuconych na grubsze piżamy. Ni to dresy, ni to domowe barchanki.... A w urzędach to samo. Bylejakość. Co do diet: bagietki francuskie owijane papierem.... Stały obrazek na francuskich ulicach. Bagietki paskudne w smaku, niezdrowe, twqardniejące na drugi dzień jak kamień :( Rano cafe au lait, czyli kawa z mlekiem w miseczce (do picia!) i bagietka z konfiturą. Posiłek w południe w zakładowej kantynie (stołówka) lub restauracji. I potem wieczorem, w domu - kolacjo-obiad z rodziną. Chleb "prawdziwy" kosztuje drożej, kupowany jest więc rzadziej :( Fakt, sporo warzyw, kasz, makaronów. W zależności od regionu, no i tarty z warzywami... A poza tym - jedzenie w knajpach i u Turków, kebaby, pizza, frytki itd. Moim zdaniem: żadnej elegancji, nic, co warto naśladować. Może jestem stronnicza, mieszkałam w Alzacji, a ten region trudno nazwać typowo francuskim. Jedno pewne - wino pite jest w południe do posiłków, w przerwie obiadowej w pracy. I efekty tego picia widać na twarzach u starszych osób: czerwona cera z purchawkowym nosem. Znak rozpoznawczy :((

bibo jeszcze jest kwestia w jakiej dzielnicy mieszkalas, i wsord jakich ludzi sie obracalas

Tak, wiem. Klasa średnia. Znajomi mojego eksa to przedsiębiorcy, lekarze, urzędnicy, robotnicy, nauczyciele, czyli mieszanina, pełen przekrój społeczny :)..... Miałam kontakt z gospodyniami domowymi, z dyrektorami kilku banków, z właścicielami firm, sprzątaczkami, muzułmanami, Żydami, emigrantami, pracownikami dwóch ambasad, .... Bez różnicy. W pracy spotykałam eleganckie sekretarki i zaniedbane kierowniczki działu :P Po tych pięciu latach udało mi się pozbyć odruchowego oceniania ludzi ze względu na wygląd. We Francji "efekt halo", stereotypy i inne mechanizmy ułatwiające życie - nie sprawdzają się.

A dzielnica też ma wpływ, na to, kogo najczęściej spotykałam. Masz rację. Mieszkałam w willowej. Sąsiedzi to emeryci, albo nuworysze :( Koleżanki mieszkały w blokowiskach, tzw. "szalem" (fonetycznie). Kolorowi mieszkańcy korzystający z pomocy społecznej, młoda-imigracja. Do fryzjera chodziłam w "czarnej" dzielnicy, do tzw. boites. A zakupy robiłam w orientalnych sklepach, jedynych, którym opłacało się pracować w weekendy (podatki za otwieranie sklepu w weekend są nienormalne!).