samotność

Samotna, nieszczęśliwa.jakie to banalne, a jednak prawdziwe. Mam 26 lat, od jakiegoś czasu mieszkam w dużym mieście sama. Za sobą mam kilka nieudanych związków, po ostatnim wygasają jeszcze zgliszcza. Gdyby za pewnik wziąć powiedzenie Co na nie zabije, to na wzmocni byłabym siłaczką. Niestety ta maksyma to bzdura. Każde niepowodzenie zabiera ze mnie małą cząstkę, powoduje, że jestem coraz słabsza, coraz mniej ufam ludziom, tracę wiarę i nadzieję w lepsze jurto. Oczekuje od życia tak wiele i tak niewielechce po prostu być szczęśliwa. Taki ze mnie wrażliwiec nieprzystosowany do świata, ale przecież jakoś muszę żyć, jakoś się odnaleźć, tylko jak? Macie jakieś pomysły?