Słucham smutnej piosenki... płaczę jak bóbr i myślę o chłopaku, który bardzo

mnie skrzywdził... spotykaliśmy się jakiś czas... mówił, że mu na mnie zależy... pisał, że tęskni... że jest szczęśliwy, że jestem...że bez przerwy o mnie myśli...i marzy o mnie, chciałby mieć mnie blisko siebie... przytulał mnie, całował... chodził za rękę po mieście... mówił takie rzeczy, że zamierało we mnie serce z wrażenia... a kiedy trzymał mnie w swoich ramionach uginały się pode mną nogi...wydawał się ideałem... starszy trzy lata... wykształcony, piekielnie inteligentny... zabawny, sarkastyczny... wrażliwy i romantyczny... oczytany... przystojny, męski i jednocześnie chłopięco uroczy... zakochałam się w nim... straciłam dla niego głowę... A kiedy powiedział, że mu na mnie zależy, uwierzyłam mu...:O Byłam pewna, że mówi prawdę... byłam najszczęśliwsza na świecie... I kiedy zaczęłam już mu ufać i układało się nam idealnie... on zniknął... z dnia na dzień... bez słowa... bez ostrzeżenia, zero wyjaśnień... Bałam się, że coś złego mu się przytrafiło... zadzwoniłam - nie odebrał... moje obawy rozwiały się dwa dni później - zobaczyłam go całego i zdrowego jak idzie chodnikiem. Było już jasne, że mnie sobie odpuścił... Dzisiaj mija tydzień jak się nie odzywa...:( w międzyczasie dodał opis na gg poświęcony innej dziewczynie... to bardzo boli... Dlaczego on się jeszcze pastwi nade mną, pokazując uczucia do innej...? I to po jakim czasie to zrobił? Po...4 dniach? Cholera... ktoś, kto chociaż trochę lubi tę drugą osobę... już nie mówię, że kocha... nie wyrządza jej świadomie krzywdy... a on do tego zniknął bez słowa... zakłamany tchórz.... zrobił najgorsze co tylko można... Ja nie powinnam już go chcieć... z szacunku do samej siebie... a ja nadal czekam aż się odezwie... czekam i tęsknię... modlę się żeby cały ten tydzień był tylko złym snem...

miał ktoś tak jak ja? po jakim czasie zapomnieliście? Ja ciągle rozpamiętuję i otwieram świeże wciąż rany... nie umiem inaczej...:(

Nie umiem zrozumieć, jak może się komuś odwidzieć z dnia na dzień... Przecież, jeśli zależy... nie chce się zostawić tej osoby... czy to znaczy, że to wszystko było nieprawdziwe? Chryste, tak mi źle... tak bardzo za nim tęsknię...

? wez go olej, prawie go nie znałas :O

dokładnie dwa tygodnie temu szykowałam się na randkę z nim... byłam taka podekscytowana... samo spotkanie to była istna bajka... Boże... tak mi źle... już od tygodnia milczy... mało tego, wiem, że ma inną...

kafe to jedyne miejsce, gdzie mogę się nad sobą poużalać... przecież nie będę zanudzać tym moich znajomych... bardzo cierpię... ale kto by chciał tego w kółko słuchać...?

kurfffa jak mozesz cierpiec jak widzieliscie sie 4 razy?? to jest nic!

ale znaliśmy się 3 miesiące wcześniej... codziennie rozmawialiśmy... ja pokochałam go już na gg... spotkania były tylko takim dopelnieniem...

ty jakas pojebana jestes.. :/ zakochałas sie w literkach?

ojej, chyba się popłacze :O

liczyć na współczucie ludzi z kafe... mnie naprawdę jest smutno... cóż poradzę, ze z mojej strony to było szczere...?

:O

Tu pocieszenia raczej nie znajdziesz. Niewiele tu osób wykazujących chociażby jakieś mizerne przejawy empatii.

niestety musi poboleć przez jakiś czas i poboli bardzo, ale z racji tego, że nie znaliście się długo, to i cierpienie tak długo trwać nie będzie... a na pewno nadejdzie dzień kiedy kompletnie przestaniesz o nim myśleć i Twoje uczucia do niego się ochłodzą, obiecuję :) Życzę Ci żebyś poznała jeszcze fantastycznego faceta który faktycznie nie będzie widział poza Tobą świata. :**